Dzień Dziecka (Zaginionego)
Rankiem 25 maja 1979 roku 6-letni Etan Kalil Patz wyszedł ze swojego mieszkania na Dolnym Manhattanie w Nowym Yorku. Chłopiec tego dnia po raz pierwszy miał sam dotrzeć do szkoły. Nie pojawił się w niej już nigdy. Nie dotarł nawet na pobliski przystanek, z którego odjeżdżał szkolny autobus. Jakby zapadł się pod ziemię – nikt go nie widział, nikt nie zauważył niczego podejrzanego.
Poszukiwania Etana poruszyły całe Stany Zjednoczone. Informacje o jego zaginięciu i zdjęcia publikowało wiele mediów. Jego wizerunek znalazł się nawet na kartonach z mlekiem. Poszukiwania były prowadzone także w innych krajach. Niestety, bezskutecznie. Ostatecznie w 2001 r. chłopiec został oficjalnie uznany za zmarłego. Jednak już w 1983 roku ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych Ronald Reagan ustanowił dzień zaginięcia chłopca, czyli 25 maja, Międzynarodowym Dniem Dziecka Zaginionego. Dzisiaj ten dzień obchodzi się w wielu krajach na świecie. Obchody przyczyniły się również do spopularyzowania "instytucji" Dnia Dziecka.
Papież się pomylił?
Kiedy kilka dni temu rozmawialiśmy na redakcyjnym zebraniu o inicjatywie papieża Franciszka zorganizowania w dniach 25 i 26 maja Światowych Dni Dzieci, wyraziłam zdziwienie, skąd ten dziwny termin. Czyżby papież nie wiedział, że Dzień Dziecka wypada 1 czerwca? 😀 Szybkie przeszukanie internetu wykazało, że ta zasada dotyczy tylko byłych krajów socjalistycznych.
Okoliczności ustanowienia Międzynarodowego Dnia Dziecka 1 czerwca były zresztą dość nieszczęsne. Po raz pierwszy zorganizowano go 1 czerwca 1950 r. w związku z akcją zbierania podpisów pod Apelem sztokholmskim, czyli petycją wspierającą międzynarodową politykę Związku Radzieckiego. Od 1952 r. to święto weszło na stałe do kalendarza państw „przodującego ustroju”. Zresztą trzeba przyznać, że lewicowa proweniencja dotyczy wielu (nie wszystkich) świeckich świąt, które w zamyśle pomysłodawców miały zastąpić święta chrześcijańskie.
Przed wojną w Polsce począwszy od 1929 r. również obchodzono Dzień Dziecka – tyle że 22 września. Inicjatorem był Polski Komitet Opieki nad Dzieckiem. Tego dnia po mszach w kościołach dzieci udawały się do szkół na uroczyste akademie, a następnie na wycieczki i zabawy, w czasie których rozdawano słodycze, zakupione ze środków pozyskanych ze zbiórek publicznych.
Obchody Międzynarodowego Dnia Dziecka ustanowiło w 1954 Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych. Ustaliło termin na 20 listopada. I to jest obecnie najpopularniejszy termin. Ale np. we Francji Dzień Dziecka obchodzi się 6 stycznia, w Japonii – 5 maja, w Hondurasie – 10 września, a w Paragwaju – 16 sierpnia, w rocznicę bitwy o Acosta Nu w roku 1869, podczas której zginęło wiele dzieci.
ONZ i inne organizacje zainicjowały także osobne: Dzień Dziecka Utraconego (15 października), Międzynarodowy Dzień Dzieci-Żołnierzy (12 lutego) i Międzynarodowy Dzień Dzieci Ulicy (12 kwietnia).
Dzień Matki
Jak się okazuje, sprawa z Dniem Matki (w Polsce – 26 maja) jest równie skomplikowana.
W 1858 roku amerykańska nauczycielka Ann Jarvis ogłosiła Dni Matczynej Pracy, co spotkało się ze sporym zainteresowaniem. Jej córce, Annie Jarvis, w 1905 roku udało się ustanowić Dzień Matki. Z czasem zwyczaj ten rozpowszechnił się na niemal wszystkie stany USA, zaś w 1914 roku Kongres Stanów Zjednoczonych uznał przypadający na drugą niedzielę maja Dzień Matki za święto narodowe. Do dzisiaj to jest najpopularniejszy na świecie termin tego święta.
Ale są kraje, w których Dzień Matki obchodzi się np. w czwartą niedzielę Wielkiego Postu (Wielka Brytania, Irlandia i Nigeria) albo 21 marca (wiele krajów muzułmańskich).
W kilkunastu krajach na świecie Dzień Kobiet i Dzień Matki to ten sam dzień – najczęściej 8 marca.
Chyba najbardziej sprawiedliwie wygląda to w Korei Południowej, gdzie 8 maja to Dzień Rodziców. Pewno mało kto o tym pamięta, ale w Polsce też oprócz Dnia Matki mamy Dzień Ojca – 23 czerwca.
Pamiętajcie o życzliwości wobec swoich dzieci, ojców i matek! Macie do wyboru kilkanaście terminów, żeby ją okazać. Ale najlepiej, żebyście to robili codziennie.
