Bycie misjonarzem nie jest zarezerwowane jedynie dla nielicznych, wyjątkowych chrześcijan. Rodzina również może i powinna szerzyć Ewangelię wokół siebie, nawet w czasie wakacji.„Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki” (Łk 10, 2-3). Ten fragment Ewangelii przypomina nam o znaczeniu misji. W jaki jednak sposób możemy być misjonarzami, szczególnie w czasie wakacji?
Od modlitwy do działania
Pierwsza prośba Jezusa brzmi tak: „Proście Pana żniwa…”. Modlitwa jest zawsze niezbędna, dająca życie, pierwsza. Poprzedza każde działanie. Ponieważ w ewangelizacji, jak i we wszystkim innym, to Bóg jest tym, który działa. A my jesteśmy narzędziami w Jego ręku.
Wakacje obfitują często w różne spotkania. Wieczorna modlitwa może stać się okazją do tego, by pomodlić się za osoby, które spotkaliśmy danego dnia, a każde dziecko może wymienić po kolei wszystkich tych, z którymi spędziło dany dzień. Taka modlitwa ma podwójne znaczenie. Po pierwsze, Pan zawsze słucha tego, o co Go prosimy. Jesteśmy więc pewni, że wysłucha naszej modlitwy, choć często nawet nie będziemy o tym wiedzieć. Po drugie, taka modlitwa uczy dzieci, by w każdym człowieku widzieć dziecko Boże. Przede wszystkim trzeba więc się modlić. A potem działać. Ale jak? Oto trzy wskazówki:
1Żyjcie jak chrześcijanie
To właśnie po miłości, jaką mamy jedni ku drugim, powinniśmy dać się rozpoznać jako chrześcijanie. W ewangelizacji bardziej chodzi o to, kim jesteśmy, niż o to, co mówimy. Ewangelizować znaczy przede wszystkim starać się żyć Ewangelią. Dlatego chrześcijańską rodzinę powinniśmy móc rozpoznać po miłości, która w niej króluje, po miłości, która z niej promieniuje. Nie za sprawą tego, co mówią jej członkowie, ale poprzez ich zdolność przyjmowania, otwartości i uważności na drugiego człowieka.
2Mówcie prawdę
Ewangelizować oznacza również nie bać się nazywać rzeczy po imieniu, mówić prawdy. Podczas dyskusji, odpowiadając na pytanie tak dziecka, jak i dorosłych, nie należy przemilczać naszej wiary ani osładzać prawdy… – nawet jeśli znajdujemy się w środowisku, które z wiarą ma niewiele wspólnego lub jest w ogóle niewierzące, albo wręcz wrogie wierze; nawet jeśli odpowiadamy na pytanie dziecka pochodzącego z niewierzącej rodziny.
Powinniśmy wyznawać naszą wiarę, mówić to, co Duch Święty nam objawia, powinniśmy uczyć nasze dzieci czynić podobnie. Należy bez wahania wyznawać swoją wiarę, nawet jeśli wymaga to odwagi. Trzeba jednak mówić o niej w sposób prosty, pozbawiony arogancji, z pokorą, ponieważ wiara jest darem, który darmo otrzymaliśmy. Należy mówić o niej z głębokim szacunkiem do naszego rozmówcy, ponieważ on także jest nieskończenie umiłowanym dzieckiem Boga.
3Stwarzajcie okazje do mówienia o Bogu
Ewangelizować oznacza też stwarzać okazję do tego, by mówić o Bogu. Co nie znaczy, że wszyscy są powołani do tego, by ewangelizować w centrum miasta czy na plaży. Oznacza to jednak, że wszyscy jesteśmy wezwani do uważności na wołanie, które Bóg do nas kieruje. Może okażemy się takim narzędziem, którym Bóg posłuży się, aby sprawić, że powróci do Niego któreś z Jego dzieci?
Aby nawrócił się dziadek, być może wystarczą wnuki, które będą prosić go o to, żeby poszedł z nimi na mszę? Aby jakaś para zdecydowała się ochrzcić dziecko, być może wystarczy z nią o tym porozmawiać z całym szacunkiem i delikatnością, jakie podpowiada przyjaźń? Aby nastolatek zaczął dostrzegać Światło, wystarczy może, aby zaznał ciepła w rodzinie? Usłyszmy zatem Jezusa, który mówi do nas: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało”. Módlmy się i działajmy!
Christine Ponsard
Read more:
Oto 5 symptomów toksycznej wiary
Read more:
Ksiądz pierwszy raz pojechał na Woodstock. “Nie jestem w stanie opowiedzieć tego słowami”