Zatrzymać się w pędzie i słuchać [Czuwanie z Jezusem – Noce Wiary]

Przygotowujemy się do zakończenia czwartego tygodnia okresu Wielkiego Postu, w ramach cyklu „Noce wiary", zachęcamy do nocnego czuwania w towarzystwie Chrystusa. W noc swojego aresztowania, Jezus wyraził pragnienie, by Jego uczniowie modlili się wraz z Nim. Naszym celem jest odpowiedzieć na to zaproszenie, poświęcając czas przeznaczony na odpoczynek na modlitwę.

Zachęcamy do włączenia się w nocne czuwanie modlitewne, czy to przed snem, czy też w ciągu nocy, ofiarowując Bogu 30 minut czasu przeznaczonego na sen.

Proponujemy następujący sposób uczestnictwa w nabożeństwie, które składa się z trzech części:

Obraz „Chrystus w Ogrójcu” autorstwa El Greco przedstawia Jezusa w Ogrójcu. Ona słucha swojego Ojca, by wypełnić Jego wolę.

Liturgia Godzin, zawierająca psalmy, była modlitwą Jezusa. Uczestnicząc w niej, dołączamy do modlitwy całego Kościoła.

Modlitwy błagalne pozwalają nam wyrazić naszą pokorę i świadomość potrzeby pomocy.

Godzina czytań to część Liturgii godzin, która jest modlitwą Kościoła. Odprawiając ją, recytujesz teksty wyznaczone przez Kościół. Rozpoczynasz znakiem krzyża i wezwaniem o pomoc Bożą, następnie przechodzisz przez hymn, psalmy lub ich fragmenty, kończąc na dwóch czytaniach: biblijnym i z pism duchowych. Zakończenie modlitwy również oznaczane jest znakiem krzyża.

W trakcie modlitwy, przy oznaczeniach gwiazdką (*), należy zrobić dłuższą przerwę, a przy znaku krzyża (†) – krótszą. Liturgię godzin można odprawiać w dogodnej dla siebie pozycji, chociaż podczas wspólnej modlitwy zaleca się zachowanie określonych postaw: stanie na początku i podczas hymnu, siedzenie przy psalmach i czytaniach oraz stanie przy końcowej modlitwie, co umożliwia zaangażowanie całego ciała w modlitwę.

Popatrz na obraz „Jezus w Ogrójcu” autorstwa El Greco. Po prawej widać zbliżających się żołnierzy. Po lewej – śpiących apostołów. Jezus jest w centrum i wpatruje się w anioła. 

Co czujesz patrząc na skupionego Jezusa? Do kogo ci bliżej? Śpiących apostołów? Śpieszących się żołnierzy? Do Jezusa, który potrafi się zatrzymać i słuchać? Wpatruj sie w ten obraz.

K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.

W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen.

HYMN

1  Z otchłani grzechu wołamy do Ciebie:
Panie, wysłuchaj pokornej modlitwy;
Bo jeśli winy zachowasz w pamięci,
Któż się ostoi?

2  Wszak Ty przebaczasz niewierność i błędy,
Pragniesz nas darzyć bezmiarem swej łaski,
Bo chcesz, by z pełną miłości bojaźnią
Tobie służono.

3  Więc pokładamy niezłomną nadzieję
W Twojej litości dla serc uniżonych
I wyglądamy radosnej jutrzenki
Dnia świętej Paschy.

4  Niech Tobie, Ojcze, z Twym Synem i Duchem
Będzie na wieki majestat i chwała,
A Ty nas prowadź do zdrojów zbawienia
Drogą pokuty. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Opowiedzieli nam nasi ojcowie o potędze Pana * i o cudach, których On dokonał.

Psalm 78, 1-39

Dzieje narodu szkołą służby Bożej

Stało się to wszystko, aby mogło posłużyć za przykład dla nas (1 Kor 10, 6)

I

Słuchaj, mój ludu, nauki mojej, *
nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich;

Do przypowieści otworzę me usta, *
wyjawię tajemnice zamierzchłego czasu.

Tego, cośmy usłyszeli i poznali †
i co nam opowiedzieli nasi ojcowie, *
nie będziemy ukrywać przed ich synami.

Opowiemy przyszłemu pokoleniu †
chwałę Pana i Jego potęgę, *
i cuda, których dokonał.

Albowiem nadał w Jakubie przykazania *
i ustanowił Prawo w Izraelu,

Aby to, co zlecił naszym ojcom, *
przekazali swym synom.

O tym ma wiedzieć przyszłe pokolenie, *
synowie, którzy się narodzą,

Że mają pokładać nadzieję w Bogu †
i nie zapominać dzieł Bożych, *
lecz strzec Jego poleceń.

A niech nie będą jak ich ojcowie *
pokoleniem opornych buntowników,

Pokoleniem, którego serce jest niestałe, *
a duch nie dochowuje wierności Bogu.

Synowie Efraima, uzbrojeni w łuki, *
zostali rozproszeni w dniu bitwy.

Nie zachowali przymierza z Bogiem *
i nie chcieli postępować według Jego Prawa.

Zapomnieli o Jego dziełach *
i o cudach, które im okazał.

Na oczach ich ojców uczynił cuda, *
w ziemi egipskiej, na polach Soanu.

Morze rozdzielił, by ich przeprowadzić, *
wody ustawił jak groble.

We dnie prowadził ich obłokiem, *
a przez całą noc blaskiem ognia.

Rozłupał skały w pustyni *
i jak wodną głębiną obficie ich napoił.

I wydobył ze skały strumienie, *
sprawił, że wody spłynęły jak rzeki.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Opowiedzieli nam nasi ojcowie o potędze Pana / i o cudach, których On dokonał.

2 ant. Synowie Izraela jedli mannę * i pili wodę ze skały.

II

Lecz nadal grzeszyli przeciw Bogu, *
obrażali na pustyni Najwyższego.

Na próbę wystawiali w sercach swoich Boga, *
żądając strawy dla swego łakomstwa.

Mówili przeciw Bogu: "Czyż Bóg potrafi *
stół zastawić na pustyni?"

Oto w skałę uderzył, *
popłynęły wody i trysnęły strumienie.

"Czy także potrafi dać chleba *
albo przygotować mięso swemu ludowi?"

Gdy Pan to usłyszał, zapłonął gniewem †
i przeciw Jakubowi rozgorzał ogień, *
gniew przeciw Izraelowi wybuchnął,

Bo nie uwierzyli Bogu *
i nie zaufali Jego pomocy.

On jednak z góry wydał rozkaz chmurom *
i bramę nieba otworzył.

Jak deszcz spuścił mannę do jedzenia, *
podarował im chleb niebieski.

Spożywał człowiek chleb aniołów, *
Bóg zesłał im jadła do syta.

Wzbudził na niebie wiatr od wschodu, *
mocą swą przywiódł wiatr południowy

I zesłał na nich mięso jak chmurę pyłu, *
ptaki skrzydlate jak morski piasek.

Sprawił, że pospadały na ich obóz, *
dokoła ich namiotów.

Jedli więc i nasycili się w pełni, *
głód ich zaspokoił.

Jeszcze nie nasycili swego pożądania, *
pokarm był jeszcze w ich ustach,

Gdy się rozżarzył przeciw nim gniew Boży, †
zabił ich dostojników, *
powalił młodzież Izraela.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Synowie Izraela jedli mannę / i pili wodę ze skały.

3 ant. Przypominali sobie, * że Bóg jest ich opoką i Zbawicielem.

III

Jednakże nadal grzeszyli *
i nie wierzyli Jego cudom.

Szybko ich dni zakończył *
i lata ich nagłą zagładą.

Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali, *
nawróceni garnęli się do Boga.

Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką, *
że Bóg Najwyższy jest ich Zbawicielem.

Lecz oszukiwali Go swymi ustami *
i kłamali Mu swoim językiem.

Ich serce nie było Mu wierne, *
w przymierzu z Nim nie byli stali.

On jednak w swym miłosierdziu *
odpuszczał im winę i nie zatracał.

Gniew swój często powściągał *
i powstrzymywał swoje oburzenie.

Pamiętał bowiem, że są tylko ciałem, *
powiewem, co przemija i nie wraca.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Przypominali sobie, / że Bóg jest ich opoką i Zbawicielem.

WERSET

K. Nawróćcie się do Pana, Boga waszego.

W. Bo łaskawy jest i miłosierny.

I CZYTANIE

Z Księgi Liczb

14, 1-25

Szemranie ludu i wstawiennictwo Mojżesza

Całe zgromadzenie zaczęło wołać podnosząc głos. I płakał lud owej nocy. Izraelici szemrali przeciw Mojżeszowi i Aaronowi. Całe zgromadzenie mówiło do nich: "Obyśmy byli pomarli w Egipcie albo tu na pustyni! Czemu nas Pan przywiódł do tego kraju, jeśli paść mamy od miecza, a nasze żony i dzieci mają się stać łupem nieprzyjaciół? Czyż nie lepiej nam będzie wrócić do Egiptu?" Mówili więc jeden do drugiego: "Wybierzmy sobie wodza i wracajmy z powrotem do Egiptu".

Mojżesz i Aaron padli twarzą na ziemię przed całym zgromadzeniem społeczności Izraelitów. A Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, którzy należeli do badających kraj, rozdarli szaty i mówili do całej społeczności Izraelitów: "Kraj, który przeszliśmy celem zbadania go, jest wspaniałym krajem. Jeśli nam Pan sprzyja, to nas wprowadzi do tego kraju i da nam ten kraj, który prawdziwie opływa w mleko i miód. Tylko nie buntujcie się przeciwko Panu. Nie bójcie się też ludu tego kraju, gdyż ich pochłoniemy. Obrona od niego odstąpi, a z nami jest przecież Pan. Zatem nie bójcie się ich!"

Całe zgromadzenie mówiło, by ich ukamienować, gdy wtem ukazała się chwała Pana wobec wszystkich Izraelitów nad Namiotem Spotkania. I rzekł Pan do Mojżesza: "Dokądże jeszcze ten lud będzie Mi uwłaczał? Dokądże wierzyć Mi nie będzie mimo znaków, jakie pośród nich zdziałałem? Zabiję ich zarazą i zupełnie wytracę, a ciebie uczynię ojcem innego narodu, który będzie większy i silniejszy niż oni".

Mojżesz rzekł jednak do Pana: "Egipcjanie słyszeli, że Ty ten naród wyprowadziłeś swą mocą spośród nich, i donieśli o tym mieszkańcom tego kraju. Słyszeli oni, że Ty, Panie, przebywasz pośród tego narodu i bywasz widziany twarzą w twarz; że Twój obłok stoi nad nimi, że Ty wśród dnia idziesz przed nimi w słupie obłoku, a w nocy - w słupie ognistym. Gdy więc ten naród wybijesz do ostatniego męża, narody, które o tym posłyszą, powiedzą o Tobie: Pan nie mógł sprawić, by ten naród wszedł do kraju, który mu poprzysiągł, i dlatego ich wytracił na pustyni.

Niech się okaże, Panie, cała Twoja moc, jak przyobiecałeś mówiąc: Pan cierpliwy, bogaty w życzliwość, przebacza niegodziwość i grzech, lecz nie pozostawia go bez ukarania, tylko karze grzechy ojców na synach do trzeciego, a nawet czwartego pokolenia. Odpuść więc winy tego ludu według wielkości Twego miłosierdzia, tak jak znosiłeś ten lud od Egiptu aż dotąd".

I odpowiedział Pan: "Odpuszczam zgodnie z twoim słowem. Lecz - na moje życie - napełni się chwałą Pana cała ziemia. Wszyscy, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, które działałem w Egipcie i na pustyni, a wystawiali Mnie na próbę już dziesięciokrotnie i nie słuchali mego głosu, ci nie zobaczą kraju, który obiecałem pod przysięgą ich ojcom. Żaden z tych, którzy Mną wzgardzili, nie zobaczy go. Tylko słudze memu Kalebowi, który ożywiony innym duchem, okazał Mi pełne posłuszeństwo, dozwolę wejść do kraju, który już przewędrował, i dam go w posiadanie jego potomstwu. Amalekici i Kananejczycy mieszkają w dolinie. Jutro zawrócicie i pociągniecie na pustynię w kierunku Morza Czerwonego".

RESPONSORIUM

Ps 103, 8. 9. 13. 14

W. Miłosierny jest Pan † i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy. / Nie zapamiętuje się w sporze, nie płonie gniewem na wieki. * Jak ojciec lituje się nad dziećmi, / tak Pan się lituje nad tymi, którzy cześć Mu oddają.

K. Wie On, z czegośmy powstali, pamięta, że jesteśmy prochem. W. Jak ojciec lituje się nad dziećmi, / tak Pan się lituje nad tymi, którzy cześć Mu oddają.

II CZYTANIE

List wielkanocny św. Atanazego, biskupa

(List 5, 1-2)

Tajemnica paschalna łączy rozproszonych w jedności wiary

Wspaniałą jest rzeczą, bracia moi, zdążać od jednego święta do drugiego, przechodzić od jednej modlitwy do innej, iść od jednej uroczystości do następnej. Czas, jaki obecnie przeżywamy, niesie nam nowy początek, a mianowicie znajomość tej błogosławionej Paschy, w której Pan został złożony w ofierze. My oczywiście spożywamy z tej ofiary, biorąc z niej pokarm życia. Dusze zaś nasze rozweselamy Jego krwią jakby zdrojem wód. Mimo to zawsze jesteśmy spragnieni i ustawicznie płoniemy ogniem. Ale On jest obecny wśród pragnących się napić i w swojej łaskawości sprowadza na uroczysty dzień tych wszystkich, którzy mają wyschnięte wnętrzności, bo sam powiedział: "Jeśli ktoś jest spragniony, niech przyjdzie do Mnie i pije!"

Idziemy zresztą do Niego nie tylko wtedy, gdy chcemy ugasić pragnienie. Ile razy bowiem prosimy o przystęp do Zbawiciela, zawsze uzyskujemy go bez trudności. Łaska złączona z paschalnymi świętami nie zacieśnia się do jednego okresu, a jej jaśniejący promień nie zna zachodu, lecz zawsze jest gotowy do oświecenia umysłu tych, którzy tego pragną. Łaska ta włada pełną mocą w stosunku do wszystkich, co noszą w sobie rozjaśniony umysł i pochylają się uważnie w dzień i w nocy nad świętymi księgami. Są oni jak człowiek, którego nazwano błogosławionym. Czytamy bowiem w psalmie: "Błogosławiony mąż, który nie chodzi za radą bezbożnych, nie stanął na drodze grzeszników i nie siada na stolicy zepsutych, lecz ma upodobanie w Prawie Pana i nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą".

Bóg, umiłowani moi, który ustanowił na początku te święta, pozwala nam teraz co roku je przeżywać. On Syna swojego wydał na śmierć dla naszego zbawienia i z tej samej przyczyny darzy nas uroczystością wyznaczoną dorocznym porządkiem dni. Uroczystość ta prowadzi nas poprzez nacierające zewsząd utrapienia obecnego świata, a Bóg użycza nam radości zbawienia, która z niej wypływa. Czyni z nas bowiem jedno zgromadzenie łączące duchowo tych, co są rozproszeni po całej ziemi. Pozwala nam przez to modlić się razem i zanosić wspólne dziękczynienia, jak przystało czynić w święto. I w tym jest właśnie cud Jego dobroci, że sam zbiera nas zewsząd na tę uroczystość, zbliżając jednością wiary tych, którzy może ciałem są daleko od siebie.

RESPONSORIUM

So 3, 8. 9; J 12, 32

W. Oczekuj na Mnie † w dniu, gdy powstanę. * Wtedy bowiem przywrócę narodom wargi czyste, / aby wszyscy wzywali imienia Pana i służyli Mu jednomyślnie.

K. Ja, gdy zostanę wywyższony nad ziemię, przyciągnę wszystkich do siebie. W. Wtedy bowiem przywrócę narodom wargi czyste, / aby wszyscy wzywali imienia Pana i służyli Mu jednomyślnie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty udzielasz duchowej pomocy nam, słabym ludziom, † spraw, abyśmy z radością przyjęli łaskę odnowy * i świadczyli o niej przez gorliwe życie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

K. Błogosławmy Panu.

W. Bogu niech będą dzięki.

Panie Jezu, przyjmij te prośby:

Zapisz swoje przemyślenia w notatniku.

Liturgia godzin ze strony www.brewiarz.pl