Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Wyciszenie połączone z dietą
Wyciszenie to jedna z wielu praktyk służących rozwojowi życia duchowego. Związane jest z nurtem w duchowości zwanym hezychazmem. Ojcowie filokaliczni bardzo dużą wagę przywiązują do wyciszenia w życiu duchowym.
Ewagriusz z Pontu twierdzi, że ćwiczenie się w zachowywaniu tego stanu jest należyte i piękne. Łączy on nawet tę sztukę z czymś tak całkowicie cielesnym jak jedzenie: „Przestrzegaj skromnej i prostej diety, a nie obfitej i łatwo tuczącej. A jeśli przez wzgląd na gościnność powstanie myśl o kosztownych potrawach, to wtedy ją porzuć, abyś jej nie uległ, ponieważ to wróg szykuje w ten sposób zasadzkę – szykuje twoje odejście od wyciszenia”. Pontyjczyk radzi, aby stać się „jakby swego rodzaju doskonałym przedsiębiorcą, badając wszystko pod kątem wyciszenia oraz trzymając się zawsze tego, co wyciszone i dla wyciszenia użyteczne”.
Wyciszeniem może też być trzeźwość, o której św. Hezychiusz z Synaju mówił jako o metodzie duchowej. Uważa on, że „trzeźwość to droga każdej cnoty i Bożego przykazania. Mówi się o niej również jako o wyciszeniu serca”.
Umysł i ciało
Bardzo interesującą i pożyteczną naukę na temat wyciszenia przedstawia św. Marek Asceta:
Gdy zauważysz, że to, co znajduje się głęboko w twoim wnętrzu, ulega poruszeniu i nawołuje spoczywający w wyciszeniu umysł do namiętności, wiedz, że to umysł kiedyś temu przewodził, przywiódł do działania i umieścił w sercu.
Nie jest możliwe, żeby umysł trwał w wyciszeniu bez ciała, i nie jest też możliwe zburzenie muru pomiędzy nimi bez wyciszenia i modlitwy.
Najszerszym ze wszystkich przykazań jest miłość do Boga i bliźniego. Tworzy się ona dzięki stronieniu od rzeczy materialnych oraz wyciszeniu myśli.
Fragment książki „Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe”. Cytaty z Ojców filokalicznych pochodzą z dzieła „Filokalia, tom 1”. Więcej o projekcie wydania „Filokalii” znajdziesz na stronie filokalia.pl
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: „Medytować to…”, „Nie żartujcie sobie z Bóstwa!”, „Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem”, „Droga Filokalii”.
Tytuł i śródtytuły pochodzą od redakcji Aletei
