Matka Boża Trzykroć Przedziwna. Poznaj historię tego niesamowitego wizerunku!

Wizerunek Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej zdobył wielką popularność w XX wieku. Stało się tak dzięki apostolatowi Ruchu Szensztackiego, międzynarodowego ruchu katolickiego. Działa on w kilkudziesięciu krajach świata, w tym Polsce. Warto jednak poznać historię samego obrazu maryjnego, który powstał pod koniec XIX w.

Twórcą znanego dziś obrazu był malarz Luigi Crosio (1835-1915). Absolwent turyńskiej Akademii Albertyńskiej i jeden z przedstawicieli włoskiej szkoły romantyzmu. Specjalizował się w scenach historycznych. Zarówno tych z dziejów Półwyspu Apenińskiego z bliższej mu epoki XVIII w., jak również w krajobrazach okolic Pompejów oraz w scenach operowych. Był wielbicielem tej włoskiej tradycji muzycznej.

Crosio był równocześnie wziętym ilustratorem. Jego litografie zdobiły wiele XIX-wiecznych włoskich wydań książkowych. W ostatnim okresie życia, w 1898 r. stworzył obraz Matki Bożej Ucieczki Grzesznych (łac. Refugium Peccatorum Madonna).

Sam tytuł maryjny „Ucieczka grzesznych” powstał w Konstantynopolu w VIII w., a więc w epoce jeszcze niepodzielonego Kościoła. Stworzył go ówczesny patriarcha tej stolicy biskupiej, German I. Wybitny teolog, jest obecnie czczony jako święty przez Kościół katolicki, Cerkiew prawosławną oraz Apostolski Kościół Armenii.

Później wezwanie „Ucieczko grzesznych” trafiło do Litanii loretańskiej. Kult do MB Ucieczki Grzesznych rozwijał także żyjący na przełomie XVII i XVIII w. włoski jezuita, bł. Antoni Baldinucci. Posługiwał się tym przy tym maryjnym wizerunkiem przypominającym rzymską ikonę Salus Populi Romani.

Nabożeństwo do Madonny Ucieczki Grzesznych jest obecnie dość popularne w świecie latynoamerykańskim, głównie w Meksyku i na południu USA. Powstały nie tylko liczne przedstawienia malarskie MB Ucieczki Grzesznych, ale również figury. Wśród nich najbardziej znana – we włoskiej Chioggii.

Wizerunek maryjny pędzla Crosia został zamówiony przez braci Kuenzilów ze Szwajcarii. Przez całą pierwszą połowę XX w. znajdował się w ich posiadaniu. W 1964 r. w drewnianej ramie trafił w ręce sióstr Ruchu Szensztackiego. Od tego czasu wizerunek zaczęto nazywać Matką Bożą Trzykroć Przedziwną (łac. Mater Ter Admirabilis). Tytuły te wiążą się z trzema przymiotami Maryi:

W oryginalnym dziele sztuki Crosio operuje kontrastową kolorystyką. Zielono-błękitny płaszcz Maryi i biała chusta na Jej głowie przedstawione są na pomarańczowym tle, zlewającym się z jaśniej oświetlonymi aureolami Bogurodzicy i Chrystusa, odzianego w białą szatę.

Charakterystycznym szczegółem stroju maryjnego na obrazie są też jasnobordowe mankiety tuniki z jaśniejszą lamówką. Są widoczne spod płaszcza. W reprodukcjach wizerunku nie zawsze te oryginalne proporcje kolorystyczne bywają zachowane lub oddane w pełni. Niemniej twarze Matki Bożej i Chrystusa mają typowe, włoskie rysy.