Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Analizę wpływu dziadków na religijność ich wnucząt zleciła w 2021 r. archidiecezja mediolańska. Sami autorzy zastrzegają co prawda, że wykorzystana w badaniu próba nie jest miarodajna, niemniej daje ono kilka ciekawych wniosków dotyczących międzypokoleniowego przejmowania życiowych postaw. Rezultaty ankiety poznaliśmy w trakcie zorganizowanej 2 października 2021 r. konferencji "Wnuki, rodzice i dziadkowie: relacje, od których zależy przyszłość".
Jakie więzi mają dziadkowie ze swoimi wnukami?
Pierwszym podstawowym kryterium, w oparciu o które autorzy badania mogli ocenić wpływ dziadków na ich wnuczęta, była oczywiście głębia łączącej ich więzi. Zdecydowana większość seniorów oceniła stopień zażyłości ze swoimi wnukami wysoko, z jednym wszkaże zastrzeżeniem.
Okazuje się bowiem, że istnieje znacząca różnica w podtrzymywaniu więzi na linii dziadkowie-wnuki w zależności od tego czy wnuki te są dziećmi syna czy córki badanych. W przypadku wnuków ze strony syna poczucie głębokiej więzi deklaruje zaledwie 52% ankietowanych dziadków. Dla wnuków od strony córki jest to już 74%.
Podobna dysproporcja na niekorzyść dzieci synów (choć nie aż tak duża) widoczna jest w przypadku odpowiedzi na pytania o zaangażowanie dziadków w wychowanie wnuków oraz udzielaną przez nich pomoc finansową.
Z drugiej strony rezultat powyższy skutkuje również tym, że dziadkowie od strony matki (w ok. 24% przypadków) oskarżani są o nadmierne ingerowanie w proces wychowywania dzieci. Generalnie jednak to włoscy rodzice trzykrotnie częściej niż dziadkowie deklarują, że czują się niezasłużenie krytykowani przez drugą ze stron za sposób wychowywania dzieci.
Ocena wychowawczego zaangażowania dziadków przez rodziców pozostaje jednak w przytłaczającej większości pozytywna (87%). Wielu dziadków (39% i 25% – odpowiednio dla synów i córek) deklaruje zaś, że chciałoby spędzać ze swoimi wnukami więcej czasu, nawet pomimo zmęczenia i problemów zdrowotnych.
Warto na marginesie zwrócić uwagę na jeszcze jedną ciekawą zależność. Im mniej czasu spędzają dani dziadkowie ze swoimi wnukami, tym częściej obsypują ich prezentami.
Jak wiara dziadków wpływa na wiarę ich wnuków?
Zagadnieniem szczególnie nas dzisiaj interesującym pozostaje jednak kwestia przekazywania wiary na linii dziadkowie-wnukowie. Wspieranie wnucząt w rozwoju ich życia duchowego deklaruje 60% ankietowanych seniorów. Wielu z dziadków wyraża również swój żal z powodu tego, że o wiarę przedstawicieli najmłodszego pokolenia nie dbają ich rodzice.
Jako podstawową formę rozwijana wiary swych wnucząt seniorzy wskazują przy tym na zabieranie ich na mszę świętą. Nic też w tym dziwnego, gdyż dziadkowie deklarują regularne uczestnictwo w nabożeństwach przeszło trzykrotnie częściej niż ich dzieci.
W pokoleniu obecnych rodziców widoczna jest zresztą wyraźna dysproporocja pomiędzy częstotliwością praktyk religijnych matek, a o ok. 20 punktów procentowych rzadziej uczestniczącymi we mszach ojcami. Różnica taka dla osób o generację starszych jest niemal niezauważalna. Co ważne – ok. 10% matek i 20% ojców nie chce, by ich rodzice zajmowali się w wychowaniu wnucząt kwestią wiary.
Co wnukowie sądzą o swoich dziadkach?
Autorzy ubiegłorocznego badania odwołują się w swoim raporcie również do wyników ankiety z 2019 r., w której to wnukowie oceniali swoich dziadków. Wśród wymienianych przez nich zalet najstarszego pokolenia najczęściej przewijały się umiejętnośc słuchania, wiara w swoje wnuki oraz możliwość poświęcenia im większej niż rodzice ilości czasu.
Młodzi Włosi podkreślali również, że za ilością czasu, jaki są im gotowi poświęcać dziadkowie, idą przekazywane im postawy, wiedza i umiejętności. Dlatego właśnie – konkludują autorzy raportu – rola dziadków w przekazywaniu wiary wnuczętom jest tak duża.
Co również ważne, dzięki przekazywanym przez seniorów informacjom i postawom, ich wnukowie doceniać zaczęli wagę również takich wartości jak rodzina czy historia.
Na zakończenie wreszcie, to dzięki obserwacji podupadających na zdrowiu dziadków, młodzi ludzie zaczęli dostrzegać wartość troski o drugiego człowieka oraz obecności przy nim. Uświadamiali sobie, że ich młodość również nie jest wieczna, a ich ciała też kiedyś staną się zawodne i wymagać będą oni czyjejś pomocy. Wielu z nich, obserwując dziadków, deklarowało zrozumienie procesu ludzkiego odchodzenia.
