Dziewica konsekrowana: Bóg wezwał mnie podczas pandemii i zgodziłam się zostać Jego oblubienicą

Ta forma oddania się Bogu sięga początków chrześcijaństwa. Na przestrzeni wieków nie brakowało dziewic, które za wiarę poniosły śmierć męczeńską. To m.in. św. Agata Sycylijska, św. Łucja z Syrakuz, św. Agnieszka Rzymianka, św. Cecylia, św. Tekla z Ikonium, św. Apolonia z Aleksandrii, św. Restytuta z Tenizy czy święte Justa i Rufina z Sewilli.

Z czasem ta forma życia konsekrowanego wygasła, ale pod wpływem odnowy Kościoła zapoczątkowanej przez Sobór Watykański II na nowo odżyła. Do tego stopnia, że 8 czerwca 2018 roku papież Franciszek zatwierdził Instrukcję Ecclesiae Sponsae Imago (Obraz Kościoła Oblubienicy) w celu określenia wytycznych dla stanu dziewic konsekrowanych.

Obecnie na całym świecie żyje około 5 tysięcy dziewic konsekrowanych. W Polsce jest ich ponad 300, w Wenezueli natomiast 27. Ostatnio w ten stan wstąpiła siostra Isabel Campo Toussent, która została konsekrowana 16 października 2021 r. przez biskupa Helizandro Terána z diecezji Ciudad Guayana.

W tej samej wenezuelskiej diecezji poprzedziła ją Mariela Lucía Astudillo Moreno, nauczycielka klas maturalnych, urodzona 29 września 1975 r. Na skutek zawieszenia zajęć z powodu pandemii w 2019 r. skupiła się na swoim życiu duchowym. Rozeznała wtedy, czego oczekuje od niej Bóg i została dziewicą konsekrowaną.

Mariela opisuje dla Aletei swoje doświadczenie z piątku 13 marca 2019 r., kiedy otrzymała informację o zawieszeniu zajęć z powodu pandemii koronawirusa. Doznała prawdziwego szoku na widok pustych szkolnych korytarzy, „bez gwaru, uśmiechów, pozdrowień, uścisków uczniów i ich bieganiny”. Z niektórymi nawet nie zdążyła się pożegnać.

„Co się stało? – zastanawiała się. – W ciągu kilku chwil, a nawet sekund zmieniło się moje życie. Wczoraj byłam w sali lekcyjnej, a teraz mnie tam nie ma. To chwile próby, w których okazuje się, czy naprawdę jesteśmy chrześcijanami, chwile próby dla naszej wiary i nadziei” – stwierdza w swoim świadectwie.

„Przebywając w domu, zaczęłam więcej czasu poświęcać na modlitwę, a podczas jednej takiej rozmowy z Bogiem poczułam silny ucisk w piersiach i bardzo chciało mi się płakać… Usłyszałam również głos: Oblubienico moja, na co czekasz? Odpowiedziałam: Wiesz, że zawsze tego chciałam, ale to moje tak jest ostateczne”.

I dalej mówi: „Prysnęły wszelkie wątpliwości, gdyż od dziecka już kiełkowało we mnie pragnienie życia zakonnego, ale to nie w nim miała się odnaleźć. Od tego tak moje życie się zmieniło.To tak jak Maryja, która wypowiedziała swoje fiat wobec archanioła Gabriela, ona także wyraziła swoją zgodę: Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa – opowiada.

Po tym doświadczeniu Mariela Lucía rozmawiała ze swoim kierownikiem duchowym i z biskupem Helizandro Teránem. Te kroki były niezbędne, aby mogła utwierdzić się w podjętej decyzji.

„Obaj udzielili mi pomocy i towarzyszyli w moim procesie konsekracji. Dowiedziałam się o tej formie życia konsekrowanego dzięki instrukcji Ecclesiae Sponsae Imago i tego właśnie od zawsze pragnęłam: być oblubienicą Chrystusa, pozostawać w świecie, nie będąc ze świata, świadczyć o Jego miłości i miłosierdziu, będąc światłem Chrystusa dla innych”.

Wspomina, że 5 lipca 2020 do stanu dziewic konsekrowanych przyjął ją biskup Terán. Natomiast w czwartek, 25 marca 2021 r., w uroczystość Zwiastowania Pańskiego została konsekrowana. „Tylko w nieustannej modlitwie słyszysz głos Boga, to wtedy kontemplujesz tajemnicę nieskończonej miłości i to tak osobiste spotkanie przemienia cię każdego dnia”– zdradza nam z radością.

27-letnia siostra Isabel Campo Toussent również jest nauczycielką i dziewicą konsekrowaną. Studiowała hispanistykę na Uniwersytecie Eksperymentalnym w Guayanie (Wenezuela) i pracuje jak koordynatorka katechezy w szkole podstawowej Iqbal Masih. Pierwsze sygnały powołania zauważyła w wieku trzynastu lat, jak wspomina w relacji dla Aletei.

W tamtym okresie zastanawiała się, czy Bóg wzywa ją do życia zakonnego. W głębi serca wiedziała: „u mnie chodziło o coś innego, gdyż w moim otoczeniu spotykałam głównie misjonarki”.

Mieszkała w regionie rolniczym, nad którym opiekę sprawowało Zgromadzenie Matki Bożej Niepokalanie Poczętej z Castres. „Od kilku lat znałam już Maríę Teresę Cáceres, dziewicę konsekrowaną misjonarkę z Chrześcijańskiego Ruchu Kulturalnego (Movimiento Cultural Cristiano). Nie do końca rozumiałam tę formę życia, choć budziła ona moją ciekawość”.

W miarę upływu czasu Jezus stopniowo odsłaniał jej swoją wolę. „Coraz bardziej podbijał moje serce i dawał znaki poprzez ludzi”. Decyzja zapadła przy okazji spotkania z siostrami – dziewicami w Wenezueli, kiedy zrozumiała Bożą prośbę.

„Ostatnie spotkanie, jakie z nimi odbyłam, pomogło mi lepiej poznać specyfikę tego stanu i rzuciło światło na kwestię mojego powołania do tej formy życia konsekrowanego, starej, a zarazem nowej w Kościele” – opisuje siostra Isabel.

„Ja nie chciałam porzucać służby Chrystusowi w ubogich, w moich uczniach ani przestać walczyć o sprawiedliwość. Pragnęłam tylko w całości się Mu oddać. Odkryłam, że ta forma życia konsekrowanego jest najbliższa pragnieniom, jakie Jezus złożył w moim sercu”.

Siostra Isabel przypieczętowała swoją decyzję, wstępując – w obecności biskupa Terána – w stan dziewic konsekrowanych 19 sierpnia 2019 r. Natomiast 16 października 2021 r. została konsekrowana swojemu „Umiłowanemu Oblubieńcowi” zgodnie z kanonem 604 Kodeksu Prawa Kanonicznego.

„Mam nadzieję, że z pomocą łaski Bożej będę mogła wytrwać aż do końca moich dni na tym świecie i w chórze roztropnych panien zaśpiewać na wiecznej uczcie Baranka – wyznała ta młoda kobieta. – W tym celu proszę o modlitwę nie tylko za siebie, lecz także w intencji wszystkich kobiet, które zostały wezwane do mistycznych zaślubin z Chrystusem”.

Instrukcja Ecclesiae Sponsae Imago mówi, że te kobiety pozostają „ściśle włączone we wspólnotę diecezjalną skupioną wokół osoby biskupa, zgodnie z obrzędem przewidzianym dla dawnego stanu dziewic konsekrowanych, a jednocześnie nie należą do instytutu życia konsekrowanego”.

Dlatego też funkcjonują w stanie świeckim jako przedstawicielki różnych zawodów i stykamy się z nimi na co dzień: w szpitalach, szkołach, kaplicach czy placówkach misyjnych. Jedną z takich osób w diecezji Puerto Cabello jest Yesenia Arellano.

Dla Yesenii uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny jest wyjątkowa. Nie tylko dlatego, iż w ten dzień Kościół wspomina Matkę Jezusa poczętą bez grzechu pierworodnego. Ale również dlatego, że właśnie 8 grudnia oddała się Bogu jako dziewica konsekrowana, czyli w mistyczny sposób uroczyście poślubiła Jezusa, aby służyć Kościołowi w swoim stanie.

Konsekracja Yesenii odbyła się w grudniu 2008 r. w obecności biskupa Ramóna Vilorii, ówczesnego ordynariusza Puerto Cabello. W rocznicę tego dnia wraca wspomnieniami do tamtej chwili – w tym samym miejscu, gdzie ona nastąpiła: w kaplicy św. Wincentego Ferreriusza w miejscowości Alpargatón, w diecezji Puerto Cabello. W tamtejszej wspólnocie posługuje osobom starszym i chorym.

Realizując swoje misyjne powołanie, podkreśla, że nie wszyscy chrześcijanie mogą zaangażować się w jednakowy sposób, „jak na przykład chorzy czy osoby starsze, ze względu na swój zaawansowany wiek czy też fizyczne ograniczenia” – czytamy w świadectwie Yesenii. Kierowała Misyjnym Zrzeszeniem Osób Chorych i Starszych, a przez 14 lat w ramach powołaniowej działalności duszpasterskiej formowała młodzież z diecezji Puerto Cabello.

Biskup Helizandro Terán podczas ceremonii konsekracji jednej z dziewic w swojej diecezji jasno wskazał na znaczenie, jakie ma dla Kościoła ta forma życia:

„Ten akt dla Kościoła oznacza bardzo wiele, jest on błogosławieństwem dla diecezji. Dlatego że Pan przynagla, Pan poszukuje, Pan oczekuje konsekrowanych serc, serc dziewiczych, które wszystko oddają ze względu na Królestwo, które wszystko oddają z miłości, wypełniając uczynki miłości wobec braci”.