Zainspirowany encykliką papieża Franciszka zakonnik kreśli wizję „zielonego Kościoła” i ma kilka ważnych porad dla chrześcijan, którym bliskie są sprawy ekologii. Miniony synod Amazonii był ważnym pretekstem, by je poznać. Przeczytajmy:
***
Wyobraź sobie zmianę – inny świat, w duchu encykliki Laudato si’. Na razie nie próbuj go szczegółowo opisywać, ale zobacz w tym obrazie siebie, swoją rodzinę i przyjaciół. Zastanów się, czy chcesz ich przekonać do wspólnego zaangażowania na rzecz owej zmiany. Proś o wzajemne wsparcie, dobre pomysły i optymistyczne nastawienie. Zaproś do modlitwy, pielgrzymki czy celebracji w kościele. Dokształcaj się, aby mieć dobre argumenty dla siebie i dla wątpiących w zmianę. Pozwól nieznajomym się dołączyć, nawet jeśli są trochę krytyczni wobec sprawy, ale przychodzą bez agresji czy hejtu. Nawiąż kontakt z chrześcijańskimi aktywistami z REFA czy innych grup i włącz się w dzieło wspólnot Laudato si’.
Świat w duchu encykliki Laudato si’ to strefa praktycznej ewangelicznej miłości, wolna od pośpiechu i gonitwy za promocjami. To strefa ludzi zwalczających rozrzutność, marnotrawstwo, zazdrość, zawiść i wszelką agresję, uważnie patrzących na innych, ich trudności i wybory, wybierających dobrowolnie skromność oraz opcje zero waste, fair trade, gospodarowanie w obiegu zamkniętym... Ludzi otwartych na nowe myślenie o swojej roli w świecie.
W „zielonym Kościele” dbamy też o:
– szacunek dla ludzkiego życia, w tym życia nienarodzonych, życia od momentu poczęcia do naturalnej śmierci. Troszczymy się o ludzką osobę i jej godność, bo człowiek jest „największym bogactwem Ziemi” (jak uczył Jan Paweł II). Nie przeciwstawiamy jednak troski o człowieka szacunkowi dla wszelkiego życia, zwierząt i całego stworzenia; zaangażowania w trosce o bliźnich – aktywności na rzecz ochrony przyrody, środowiska, klimatu i całej biosfery, ale proponujemy je łączyć;
– troskę o dobro wspólne ze świadomością skomplikowanych wzajemnych lokalnych i globalnych współzależności we współczesnym świecie. Chcemy budować razem, a nie dbać jedynie o siebie i swoje potrzeby;
– solidarność i współpracę światowej społeczności, bo jesteśmy częścią jednej ludzkiej rodziny mimo narodowych, rasowych, religijnych, ekonomicznych czy ideologicznych różnic. Solidarność pomaga nam zobaczyć innego nie jako narzędzie, którego zdolność do pracy czy odporność fizyczną można tanim kosztem wykorzystać, ale jako brata podobnego nam, współuczestnika „uczty życia”, na którą zaprasza wszystkich sam Bóg;
– sprawiedliwe używanie zasobów Ziemi, bo Ziemia nie jest nieograniczonym rezerwuarem zasobów, które można eksploatować bez końca, ale również cząstką misterium stworzenia i darem powierzonym ludziom przez Boga od samego początku;
– opcję na rzecz ubogich tworzącą szanse dla sprawiedliwego, trwałego i zrównoważonego rozwoju świata. Dobra ziemi w Boskim planie to wspólna ojcowizna, która nie powinna być zajmowana przez nielicznych;
– autentyczny rozwój szanujący ludzką godność i wolność oraz fizyczne, społeczne i ekologiczne granice świata bez szaleństwa zachłannej konsumpcji, eksploatacji zasobów, nastawienia tylko na zysk, przypadkowego rozwoju i degradacji społecznej;
– akcent na jakość życia oraz umiar i ascezę w używaniu dóbr. Ograniczamy konsumpcję i liczbę odpadów, staramy się prowadzić nowy, oszczędny styl życia, w którym prymat mają wartości etyczne, ekologiczne i duchowe. Aby nie tyle „więcej mieć”, ile „bardziej być” (RH 16);
– dialog dla cywilizacji życia i miłości. Interesuje nas dialog pomiędzy teologią, filozofią oraz naukami przyrodniczymi i społecznymi, budowanie „solidarności umysłów”, aby odważnie podjąć zarówno wielkie kwestie odwiecznie nurtujące człowieka, jak i konkretne problemy dzisiejszego świata, w tym sprawy ochrony życia i środowiska naturalnego.
W efekcie mamy pełną, integralną ekologię oraz realizację programu uzdrowienia relacji pomiędzy Bogiem, człowiekiem i przyrodą. A wzorem „człowieka ekologicznego” i patronem naszych wysiłków w budowie świata sprawiedliwego, solidarnego i przyjaznego dla wszystkich stworzeń pozostaje święty Franciszek z Asyżu.
Credo chrześcijańskiego ekologa
Tekstem pokazującym ową perspektywę jest Credo, jakie wypracowaliśmy na warsztatach REFA:
1. Wierzymy w Boga, Dawcę wszelkiego życia i istnienia. Dostrzegamy Stwórcę w Jego licznych dziełach, także tych najmniejszych i zagrożonych. Słuchamy Jego słowa.
2. Chronimy życie we wszystkich jego przejawach, w całym bogactwie i różnorodności. Chronimy życie w każdej jego postaci – zarówno to nienarodzone, jak i to dzikie.
3. Szanujemy zasoby naturalne Ziemi. Szukamy energooszczędnych rozwiązań, ograniczamy zużycie surowców, segregujemy odpady, zmniejszamy swój odcisk „stopy ekologicznej”, mniej konsumujemy.
4. Chcemy bardziej być niż mieć. Opowiadamy się za skromniejszym stylem życia. Odkrywamy ożywcze, nieco zapomniane znaczenie postu. Nie uznajemy wygody za cenę niszczenia środowiska.
5. Kupujemy świadomie. Wspieramy lokalnych producentów żywności. Sprzeciwiamy się uprawom i żywności GMO. Często kupujemy od rolników ekologicznych. Popieramy produkty i inicjatywę sprawiedliwego handlu.
6. Chronimy bioróżnorodność. Troszczymy się o przyrodę w najbliższym otoczeniu. Wspieramy ideę Ogrodów Świętego Franciszka. Popieramy prawo poprawiające ochronę przyrody. Ziemia to dom i miejsce życia dla wszystkich stworzeń.
7. Uznajemy rodzinę za największą wartość, budowaną na małżeństwie kobiety i mężczyzny. Tu rodzi się nowe życie i stwarzane są warunki jego rozwoju. Rodzina to także naturalne miejsce prowadzenia edukacji ekologicznej i wychowania w szacunku dla każdego życia.
8. Nie boimy się mówić o prawach zwierząt. Uważamy, że świadome dręczenie zwierząt jest grzechem. Popieramy te inicjatywy, które mają im pomóc. Naszym przewodnikiem jest święty Franciszek, który nazywał stworzenia swoimi braćmi i siostrami.
9. Włączamy się w ochronę klimatu. Skutki emisji szkodliwych gazów najbardziej dotykają najuboższych. W imię solidarności z krajami globalnego południa: rezygnujemy ze zbędnych zakupów, kupujemy lokalne towary, ograniczając ich transport, oszczędzamy prąd i wodę, jesteśmy za odnawialnymi źródłami energii.
10. Nie zapominamy o modlitwie. Modlitwa to przestrzeń spotkania z Bogiem. W modlitwie dziękujemy Stwórcy za dar każdego życia, za piękno i bogactwo otaczającego świata, ożywczy kontakt z przyrodą, czyli dziełami Jego rąk. Prosimy o odnowienie nas i oblicza Ziemi.
Fragment książki „Boska Ziemia”, Stanisław Jaromi OFMConv, Wydawnictwo Znak, Kraków 2019
Tytuł i lead pochodzą od redakcji Aleteia.pl
Read more:
Post wegetarian. Tu wcale nie chodzi o mięso
