Według ostrożnych szacunków w latach 1942-44 na Wołyniu oraz w Małopolsce Wschodniej Ukraińcy zamordowali 100 tysięcy Polaków, zaś Polacy 10 tysięcy Ukraińców: tutaj różnice rzędu wielkości świadczą o różnym charakterze tychże zbrodni.
Czy to, co wydarzyło się w Wołyniu, można nazwać ludobójstwem i Holokaustem? Czy po upływie tylu lat możemy jasno stwierdzić, kto ponosi za to odpowiedzialność? Czy zbrodnie da się usprawiedliwić, zrelatywizować? Co może służyć pojednaniu między Polakami a Ukraińcami? Jaka odpowiedzialność ciąży na naszym pokoleniu?
Poniższy alfabet (w galerii) jest próbą odpowiedzi na powyższe pytania. Jest także formą rozprawienia się ze stereotypami, które krzywdzą, szkodzą i nie mają żadnego uzasadnienia:
Read more:
Krzesimir Dębski o rzezi wołyńskiej: Najbardziej boli kłamstwo [wywiad]
Read more:
„Tak, mordowaliśmy was. Ale teraz chodźcie na herbatę”. O rocznicy rzezi wołyńskiej inaczej
Read more:
“Wołyń”: z dala od nacjonalistycznych, polityzujących i manipulatorskich interpretacji [recenzja]