Współcześnie obecność kobiety w życiu Kościoła jest czymś oczywistym i naturalnym. Swoje podstawy ma ona w sakramencie świętym, jakim jest chrzest. Wyraz apostoł pochodzi z języka greckiego i w dosłownym tłumaczeniu oznacza wysyłać, odsyłać, posyłać. Nazwa została użyta po raz pierwszy w Nowym Testamencie na określenie najbliższych uczniów Chrystusa, powołanych przez Niego osobiście i wysłanych do głoszenia Jego nauk. W tym kontekście, czy określenie apostoł jest zarezerwowane tylko dla mężczyzn?
Kobieta wybrana – Maryja
Mówiąc o apostolstwie kobiety w życiu Kościoła warto się zastanowić, jakimi cechami powinna się odznaczać taka osoba? Podstawowym kryterium jest… wiara! To właśnie dzięki niej ludzkość zawdzięcza wybawienie od grzechu i śmierci.
Zapytacie, dlaczego? Dlatego, że modelem kobiety wiary jest nie kto inny, jak Matka Jezusa we własnej osobie – Maryja. Wchodząc w historię zbawienia, zaakceptowała wolę Bożą. Stała się pokorną służebnicą Pańską, następnie weszła w rolę Matki Słowa Wcielonego, by w końcu uzyskać tytuł Matki Kościoła. Charakteryzowała Ją: wiara, pokora, ufność, dyspozycyjność, zaufanie, dobroć, troska, empatia oraz poświęcenie.
Starożytne apostołki
W czasach, w których Jezus Chrystus głosił naukę o królestwie niebieskim, kobiety należały do grupy o niższym statusie społecznym. Nie miały praw równych mężczyznom. Były lekceważone i często ich życie ograniczało się do wykonywania prac domowych oraz opieki nad dziećmi. Kobieta w momencie zamążpójścia uznawała zwierzchnictwo swojego męża nad sobą, natomiast po jego śmierci nie dziedziczyła po nim majątku. Jezus Chrystus podczas swej publicznej działalności nie odtrącał kobiet; wręcz przeciwnie, nawiązywał z nimi takie relacje, które zmieniły dotychczasowe postawy względem nich.
Dzielne niewiasty towarzyszące Zbawicielowi podczas Jego ziemskiej działalności często wspomagały Go różnymi posługami. Krocząc za Nim, nawracały się, a nawet rozpoczynały posługę apostolską, często kosztem swojego życia. Kobiety nie bały się towarzyszyć Jezusowi podczas drogi krzyżowej, stały pod Jego krzyżem, pierwsze były przy grobie w poranek wielkanocny, a Maria Magdalena – „apostołka wszystkich apostołów” – jako pierwsza spotkała Jezusa po zmartwychwstaniu.
Czytaj także:
7 myśli Edyty Stein dla każdej kobiety
Chrzest przepustką do apostolstwa
Współcześnie obecność kobiety w życiu Kościoła jest czymś oczywistym i naturalnym. Swoje podstawy ma ona w sakramencie świętym, jakim jest chrzest. Od niego zaczyna się włączenie każdego chrześcijanina w życie wspólnoty Kościoła oraz wspólną drogę z Jezusem Chrystusem.
Św. Jan Paweł II w liście apostolskim Mulieris dignitatem, skierowanym do kobiet, dziękował Bogu za wszystkie przejawy kobiecego geniuszu. Za wszystkie charyzmaty, jakich Duch Święty udziela im na drodze historii zbawienia. Również za zwycięstwa, jakie zawdzięcza ich wierze, nadziei oraz miłości – za wszystkie “owoce kobiecej świętości”.
Kobieta w Kościele
Różne niebezpieczeństwa i trudności spotykają kobiety w głoszeniu ewangelii oraz na drodze do realizacji powołania. Spójrzmy, w skrócie, jak wyglądało to kiedyś.
Przed Soborem Watykańskim II istniał podział na Kościół nauczający (papież, biskupi, księża) i Kościół słuchający (wszyscy wierni ochrzczeni).
Dopiero papież Paweł VI w swoim Orędziu do kobiet, wypowiedzianym w 1965 r., po zakończeniu Soboru Watykańskiego II, wytworzył nowy klimat w spojrzeniu na kobietę. Dał jej konkretne zadanie, a mianowicie aktywne i odpowiedzialne uczestnictwo w życiu i posłannictwie Kościoła.
Geniusz kobiety
Czy zatem kobieta może być Apostołem? Odpowiadam – zdecydowanie tak! A w jaki sposób kobieta ma się realizować jako apostoł? Przede wszystkim ma wnieść do świata swoją wiarę oraz talenty. Rozwijać je na chwałę Boga Stwórcy, również dla ubogacenia społeczeństwa, w którym żyje. Ważna jest także troska o naród i kraj. W tej kwestii szczególny nacisk kładziony jest na odpowiedzialne wychowanie dzieci. Poświęcenie im czasu i wpojenie priorytetów, wartości czy wzorców zachowań.
Warto pamiętać, że geniusz kobiecości kryje się także w rzeczach małych, np. w zmierzeniu się z obowiązkami i troskami dnia codziennego. Również w poświęceniu się dla innych oraz głoszeniu Dobrej Nowiny.
Czytaj także:
„Piękna” nie musi oznaczać „sexy”
Czytaj także:
10 cech osobowości, które czynią kobietę naprawdę piękną