Czy na Eucharystii jesteś oprawcą Jezusa? [Nauka Krzyża – XXV] 

Ta piękna pieśń kojarzy się z Pierwszą Komunią Święta, może z dobrą i kochającą siostrą zakonną lub katechetką. Takie zrozumienie Eucharystii dobre jest dla 8-letniego dziecka, ale jeśli w dorosłym życiu ciągle myślimy tylko, że Jezus przychodzi do naszego serduszka, to znaczy, że daleko jesteśmy od daru Eucharystii, które chce nam dać sam Jezus i Nowy Testament. 

Eucharystia to nie produkcja „Panów Jezusków”, którzy zamieszkają w naszym serduszku: 

Na Eucharystii uczestniczymy, uobecniamy i przeżywamy ofiarę Jezusa na krzyżu i Jego zmartwychwstanie. Kto tego nie rozumie i nie przeżywa, ten jakby staje się jednym z oprawców Chrystusa – to bardzo mocne stwierdzenie św. Pawła, ale wypowiedziane dlatego, że już w pierwszym Kościele był problem z właściwym przeżywaniem tego misterium. 

Msza święta to centralne wydarzenie, wokół którego „kręci się” całe życie Kościoła. Każdy raz w niedzielę podczas Eucharystii wracamy do tego momentu, kiedy Jezus oddaje swoje życie dla nas. Kiedy przez śmierć idzie ku zmartwychwstaniu, aby nas samych poprowadzić tą samą drogą. Każda Eucharystia wzywa nas także do wzięcia na poważnie Nauki Krzyża, do tracenia swojego życia dla innych. Zarazem każda Eucharystia jest dla nas przypomnieniem nadziei, że kiedy tracimy siebie, wtedy właśnie siebie zdobywamy, nasze życie staje się pełne radości, kiedy oddajemy go innym, kiedy przezwyciężamy strach. 

W Eucharystii wzmacniamy się miłością Jezusa, miłością w wymiarze Krzyża, która nie boi się, że może za bardzo oddać się innym. Jezus karmi nas samym sobą, daje nam odwagę, aby samemu żyć taką miłością i doświadczać, że jarzmo Jego nauki jest słodkie, a krzyż własnego życia niesiony razem z nim lekki.