„Są ważnymi zwiastunami”. Zaskakujące fakty o Aniołach

Anioły są postaciami obecnymi we wszystkich religiach świata. W starym i nowym testamencie pojawiają się jako posłańcy.  O tym, że ich zadaniem jest maksymalna pomoc człowiekowi, mogą świadczyć słowa św. Augustyna. Przekonuje: „z wielką troską i bacznym zapałem wspomagają nas święcie Aniołowie w każdym czasie i na każdym miejscu”. Istnienie niebiańskich istot potwierdza kościół. Jego przedstawiciele wypowiedzieli się o nich oficjalnie na Soborze Laterańskim IV: „Istnieją i są stworzeniami Bożymi”.

To czyste duchy. Nieśmiertelne. Ich naturę próbował wyjaśnić św. Augustyn: „Słowo anioł oznacza urząd, funkcję, a nie naturę. Pytasz o naturę anioła jest duchem, pytasz o jego funkcję jest posłańcem”. W literaturze często można znaleźć określenie, że anioł jest posłańcem Boga do człowieka.

Zaskakuje, że w ewangelii św. Marka słowem „anioł” jest określony Jan Chrzciciel. „Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą, on przygotuje drogę Twoją”. Co ciekawe, wypowiedz ta koresponduje z proroctwem Malachiasza: „Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną”.

Czytając fragmenty poświęcone aniołom można przypuszczać, że  mają w sobie coś z wiatru i ognia. „Jako swych posłów używasz wichry, jako sługi: ogień i płomienie”. (Ps 104,4). Ognisty jest też opis w  Biblii aniołów stoją u wrót raju, uniemożliwiając powrót do niego Adamowi i Ewie. „Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i posyłające ostrze miecza, aby strzec drogi do drzewa życia”. (Rdz 3,24). Opis sugeruje, że aniołowie  mają postać wojowników, dzięki określeniu „połyskujący miecz”.

Może to świadczyć o ich świetle, blasku, jasności. W końcu przy Zmartwychwstaniu Jezusa  postać  anioła:  „jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg”. (Mt 28,3). O ich niezwykłości świadczy też opis siedmiu aniołów przedstawiony w Apokalipsie. Piszą, że byli odziani w czysty lśniący len, przepasani na piersiach złotymi pasami. Jest tam też opis cherubina pełnego blasku i ognia: „obleczonego w obłok, tęcza była nad jego głową, a oblicze jego było jak słońce, a nogi jak słupy ogniste”. (Ap 10,1).

Z opisów można wnioskować, że aniołowie nie mają ciał, ale są wrażliwi i inteligentni. Mówi o tym sam Jezus: „Radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”. (Łk 15,10)

Jezusowi chór niewidocznych istot, czyli aniołów towarzyszył przez większość życia. Ks. Wiesław Niewęgłowski w swojej książce „Anioły”, pisze z przekonaniem, że „faktem jest, że byli z nim na ziemi przez 33 lata życia”. Ich obecność była widoczna zwłaszcza w chwili narodzin Jezusa (pojawili się nad żłóbkiem, a pasterzom zdradzili Dobrą Nowinę) i przy Wniebowstąpieniu. Nie można zapomnieć, że to właśnie anioł poinformował Maryję, że zostanie Matką Mesjasza. 

„Na to Maryja rzekła do Anioła: 

- Jakże się to stanie, skoro nie mam męża?

Anioł jej odpowiedział:

- Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię”. (Łk 1,26-38).

Niebiańscy wysłannicy przychodzą do ludzi często we śnie.  W ten sposób anioł skontaktował się z  Józefem. Pewnej nocy przyszedł do Niego i powiedział, że dziecko Marii jest Synem Bożym. Dodał też, by ożenił się z Nią, a dziecku nadał imię Jezus. Proste. 

Bóg każdemu człowiekowi daje za towarzysza anioła. Ojciec Pio, który miał szczególny kontakt ze swoim, w jednym z listów pisał:

„Proszę cię nade wszystko, nie zapominaj nigdy o tym niewidzialnym towarzyszu, który jest zawsze obecny, zawsze gotów nas wysłuchać, gotów nas pocieszyć… Zawsze miej przed oczami swego dobrego anioła, często przypominaj sobie i uświadamiaj jego obecność, dziękuj mu i módl się do niego”.

Anioł stróż nie jest pobożnym pomysłem, ale prawdą głoszoną przez Kościół. Św. Tomasz z Akwinu uważał, że każdy nas ma swojego anioła, który jest z nim od kołyski aż po grób. Bóg daje każdemu anioła, co może sugerować, że myśli o nas i jest przy nas. Obecność niebieskiego opiekuna potwierdza historia Tobiasza: „I poszedł chłopiec, a razem z nim anioł, a także i pies wyszedł z nim i podróżował razem z nim” (Tb 6,1). 

Informacje o istnieniu Aniołów można też odnaleźć w religiach Dalekiego Wschodu: hinduizmie, braminizmie, buddyzmie. W religiach Afryki, Azji i Oceanii, gdzie wspólną cechą jest wiara w Boga najwyższego, ma On do dyspozycji wysłanników lub reprezentantów. A Indianie często powierzają swoją modlitwę aniołowi stróżowi, który zanosi ją do Wielkiego Ducha.

Tomasz z Akwinu twierdził, że Michał Anioł był Aniołem Stróżem samego Jezusa. Jest też opiekunem chroniący przed wszelkimi złymi duchami i mocami piekielnymi. Kościół Wschodni czci go jako patrona ludzi chorych.

Anioł radości, dobrej nowiny i ducha prawdy. Zapowiedział narodzenie Jana Chrzciciela  oraz Jezusa. Opiekował się Świętą Rodziną i przychodził w snach do Józefa. 

Po hebrajsku jego imię oznacza „Bóg uzdrawia”.  Udowodnił to, dotykając oczu Tobiasza i uwalniając go od ciemności. Wyjawił mu też tajemnicę: „Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański”. (Tb 12,15)

Archanioł Rafał czczony jest nie tylko w tradycji chrześcijańskiej, ale również w judaizmie. Jest patronem podróżnych, młodych ludzi, dzieci, pielgrzymów, aptekarzy oraz skutecznym orędownikiem w modlitwach o uzdrowienie.

W kościele katolickim święto archaniołów św. Michała, Gabriela i Rafała obchodzone jest 29 września. 

Cytaty zamieszczone w tekście pochodzą z książki ks. Wiesław Niewęgłowski „Anioły”.