Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Pochodzenie baklavy jest niepewne. Jej historia nie jest dobrze udokumentowana. Niektóre starożytne greckie desery zawarte w słynnym Deipnosophistae („Wyrafinowany obiad”, tekście z III wieku p.n.e. zawierającym klasyczne przepisy) mogą przypominać baklavę. Są wypełnione orzechami i miodem, ale brakuje im charakterystycznych warstw ciasta.
Baklava
Historycy żywności są zgodni co do tego, że baklava w swojej obecnej formie powstała najprawdopodobniej w cesarskich kuchniach pałacu Topkapi w Konstantynopolu (współczesnym Stambule). Wiadomo, że sułtan prezentował tace baklavy swoim janczarom każdego 15 dnia miesiąca Ramadan, podczas uroczystej procesji.
Pojawienie się baklavy w Grecji można prześledzić wstecz do czasów imperialnych. Gdy imperium rozszerzyło swoje wpływy na Bliski Wschód, Bałkany i Morze Śródziemne, przejęło tradycje kulinarne z wielu terytoriów, które podbiło. Baklava szybko stała się popularnym słodkim przysmakiem zarówno wśród członków rodziny królewskiej, jak i zwykłych ludzi.
Osmanie rządzili Grecją przez wieki, wprowadzając do regionu tradycje kulinarne, w tym baklavę. Gdy Imperium Osmańskie osiągnęło szczyt w XVI i XVII wieku, baklava mocno zakorzeniła się w greckiej kuchni.
33 warstwy ciasta
Ale Grecy nadali baklavie szczególny charakter. Deser był dla nich swoistym znakiem religijnego i kulturowego oporu.
Zazwyczaj baklava składa się z co najmniej czterech warstw ciasta filo i dwóch do trzech warstw orzechów i syropu. Niektóre bardziej wyszukane przepisy wymagają nawet 12 warstw ciasta filo i pięciu lub więcej warstw orzechów i syropu. Jednak greccy piekarze i gospodarstwa domowe przygotowują go aż z 33 warstw ciasta (liczba nawiązuje oczywiście do wieku Chrystusowego).
Z pewnością istnieje więcej zmian w tradycyjnej recepturze baklavy, uwzględniających lokalne składniki i regionalne wariacje. Obecnie grecka baklava słynie z miodu i cynamonu oraz różnych orzechów, takich jak orzechy włoskie i pistacje, ale przede wszystkim ze względu na jej symbolikę religijną.
