Południe Chile słynie ze wspaniałych krajobrazów. Pośród piękna natury, na archipelagu Chiloé, znajduje się 16 drewnianych kościołów, które w kwietniu 2000 roku zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Kościoły w Chile
Jezuici byli pierwszymi zakonnikami, którzy przybyli na wyspy archipelagu w XVII wieku, aby ewangelizować miejscową ludność. Zakonnicy stworzyli system zwany „misją okrężną”. Polegał on na przemierzaniu pieszo różnych obszarów i wznoszeniu kaplic inspirowanych europejskimi projektami, ale budowanych przez mieszkańców wysp. Używano przy tym lokalnych materiałów i znanych technik budowlanych (w zasadzie takich samych lokalni rzemieślnicy używali do budowy łodzi).
Chociaż jezuici opuścili archipelag w 1767 r., franciszkanie, którzy przybyli tu po nich, w dużej mierze utrzymali styl architektoniczny przez kolejne trzy stulecia. Styl ten przeszedł do historii pod nazwą Szkoła religijnej architektury drewnianej Chilota.
Światowe dziedzictwo
W całym Chiloé zbudowano ponad 100 kościołów utrzymanych w tym oryginalnym stylu. Jednak ze względu na upływ czasu, warunki pogodowe i rodzaj konstrukcji, wiele z nich nie przetrwało do dziś. Ale ze względu na ryzyko, że pozostałe kościoły ulegną zniszczeniu, a tradycja (zarówno religijna, jak i architektoniczna) zapomniana, ogłoszono je Pomnikiem Narodowym.
Następnie specjalna fundacja troszcząca się kościołami w Chiloé nominowała 16 z pozostałych budynków do wpisania na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. 14 z nich zostało wpisane na listę w 2000 roku, rok później pozostałe dwie świątynie.