Ciało siostry zakonnej po czterech latach od pogrzebu jest wciąż nienaruszone

Siostry benedyktynki Maryi Królowej Apostołów mieszkające w Gower w stanie Missouri odkryły, że ​​ciało jej założycielki, siostry Wilhelminy Lancaster, uległo tylko niewielkiemu rozkładowi, mimo że było pochowane od czterech lat.

Jest to zaskakujące, gdyż siostra Wilhelmina, która założyła wspólnotę w 1995 roku, nie została zabalsamowana po swojej śmierci w wieku 95 lat 29 maja 2019 roku. Została pochowana w prostej sosnowej trumnie bez wieka, na cmentarzu klasztornym.

Podczas gdy syntetyczna wyściółka jej trumny rozpadła się, habit, który nosiła siostra Wilhelmina, wykonany z naturalnych włókien, nie.

Siostry spodziewały się, że po ekshumacji zobaczą tylko kości matki założycielki. Z niemałym zdumieniem odkryły, że jej zwłoki są w niemal nienaruszonym stanie. Bez trudu rozpoznały zmarłą w 2019 współsiostrę.

Kościół katolicki twierdzi, że w rzadkich przypadkach ciała niektórych świętych nie ulegają procesowi rozkładu. Jest to uważane za cud i jest najbardziej spektakularne w przypadkach, gdy święty był pochowany dziesięciolecia lub stulecia temu, a jego ciało pozostało całkowicie nienaruszone. Ciało świętego jest zawsze badane przed kanonizacją i chociaż ostateczna decyzja o wyniesieniu na ołtarze nie opiera się na tym fakcie, z pewnością jest to brane pod uwagę.

Według księdza Williama Saundersa ta nienaruszalność „pozostaje znakiem świętości życia” i „wskazuje, że doczesne szczątki osoby są przygotowywane do chwalebnego zmartwychwstania ciała”.

Zakonnice uważają, że siostrę Wilhelminę można uznać za taką świętą, której ciało nie uległo rozpadowi, dołączając ją do długiej listy katolickich i prawosławnych świętych, których ciała w dużej mierze wytrzymały rozkład, który zwykle ma miejsce po śmierci.

„Otrzymałyśmy tak wiele łask w naszej wspólnocie przez lata, które minęły od śmierci siostry Wilhelminy” – powiedziała w wywiadzie siostra Misericordia, wikaria przeoryszy. „Także ludzie spoza wspólnoty zaczęli otrzymywać znaczące i bardzo oczywiste oznaki jej wstawiennictwa w poważnych sprawach. Z biegiem czasu, po wielu modlitwach i przemyśleniach, wielebna matka [Cecylia, przeorysza] poczuła, że ​​miejsce siostry Wilhelminy jest w kościele”.

Wspólnota od dawna planowała budowę sanktuarium poświęconego świętemu Józefowi, kontynuowała siostra Misericordia, „i pomyśleliśmy, no cóż, teraz go otworzymy [grób siostry Wilhelminy], [to] byłby dobry moment, aby ruszyć dalej i przenieść kości siostry, aby były częścią tego sanktuarium”.

Tak więc 28 kwietnia siostry dokonały ekshumacji ciała siostry Wilhelminy: „i wtedy dowiedziałyśmy się, że jest nienaruszone. Mam na myśli, że jest bardzo, ale to bardzo dobrze zachowane”.

Siostra Misericordia powiedziała, że ​​stan ciała założycielki jest „jasnym znakiem że jest w niej coś wyjątkowego, że Bóg zachował ją w ten sposób”.

„Jej skóra, jej mięśnie – wszystko jest na swoim miejscu” – powiedziała zakonnica. „Wszyscy przedsiębiorcy pogrzebowi, których o to pytaliśmy, powiedzieli, że nie jest to możliwe. Ciało rozkłada się w ciągu kilku miesięcy, zwłaszcza w przypadku takim jak ten, gdzie nie ma balsamowania ani nawet wieka trumny”.

Wieść o tym wydarzeniu zaczęła się rozchodzić i codziennie setki ludzi zaczęły nawiedzać ciało siostry Wilhelminy i modlić się przy nim. Siostra Misericordia powiedziała, że ​​goście przybywali z tak odległych miejsc jak Teksas czy Floryda.

W ten weekend, w rocznicę śmierci siostry Wilhelminy, jej ciało zostanie złożone w szklanej trumnie w sanktuarium św. Józefa.

„Ludzie, którzy przychodzą, czują się tak odnowieni w swojej wierze i wzmocnieni” – powiedziała siostra Misericordia. „Bóg wzbudza świętych nawet teraz. Oni chodzą wśród nas, a On wzywa nas wszystkich, byśmy byli świętymi, i myślę, że dla wielu ludzi to jest przesłanie, które od niej przyjmują, że sami są powołani świętości”.

Siostra Misericordia wierzy, że wielu ludzi będzie w stanie utożsamić się z historią życia siostry Wilhelminy, która zmagała się z różnymi problemami, takimi jak życie wiarą w nowoczesnej, zsekularyzowanej kulturze i radzenie sobie z trudnymi relacjami rodzinnymi.

Mary Elizabeth Lancaster, urodzona 13 kwietnia 1924 roku, dorastała w St. Louis w stanie Missouri i wcześnie odczuła powołanie do życia zakonnego. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Oblatek w Providence, rozpoczynając swoją formację w 1941 roku. Jako oblatka nauczała w archidiecezji Baltimore, Waszyngtonie, Charleston, St. Louis, Filadelfii i Miami.

Według jel nekrologu w The Catholic Key, gazecie diecezji Kansas City, w 1995 roku, po 50 latach bycia siostrą oblatką Opatrzności, siostra Wilhelmina formalnie opuściła swoją wspólnotę, aby założyć Zgromadzenie Benedyktynek Maryi Królowej Apostołów w diecezji Scranton w Pensylwanii.

Wspólnota jest tradycyjnym zakonem kontemplacyjnym poświęconym modlitwie za kapłanów. Opiera się na Regułę św. Benedykta. Celebrują liturgię tak, jak to było przed reformami Soboru Watykańskiego II.

W 2006 roku wspólnota przeniosła się do diecezji Kansas City, a w 2010 roku do miejscowości Gower. Siostra Wilhelmina była pierwszą przeoryszą zakonu. W 2014 roku benedyktynki Maryi Królowej Apostołów otrzymały oficjalne zatwierdzenie od Watykanu.

Obecnie we wspólnocie jest około 50 sióstr, które spędzają około pięciu godzin dziennie na modlitwie wspólnej: mszy św., liturgii godzin i prywatnej. Pozostały czas siostry poświęcają na prace fizyczne, takie jak szycie szat liturgicznych, prace w ogrodzie, gotowanie i prace w gospodarstwie.

Znane są także z nagrań chorału gregoriańskiego.

Rzeczniczka diecezji Kansas City powiedział, że biskup James V. Johnston „pracuje nad rozpoczęciem procesu, który pozwoli określić okoliczności szczególnego stanu ciała siostry Wilhelminy”.

W oświadczeniu biskup powiedział, że „ważna jest ochrona integralności doczesnych szczątków siostry Wilhelminy, aby umożliwić dokładne dochodzenie”.

„Wzywam wszystkich wiernych do kontynuowania modlitwy w tym czasie rozeznawania woli Bożej w życiu benedyktynek Maryi Królowej Apostołów; dla wszystkich sióstr i wszystkich ochrzczonych w naszym wspólnym powołaniu do świętości, z nadzieją i ufnością w Panu” – powiedział biskup.