Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Przypuszczam, że nie jesteś w stanie zliczyć sytuacji, w których próbowałeś wyegzekwować od swojej latorośli przeprosiny. Wielokrotnie zapewne czekałeś też, aż sama wspaniałomyślnie przyzna się do błędu. A ty? Czy poprosiłeś kiedyś o wybaczenie swoje dziecko?
Choć w pierwszym odruchu takie działanie może wydawać ci się niewłaściwe, to uwierz, że jest nie tylko słuszne, ale wręcz konieczne. Umiejętność przepraszania pozwala budować zdrowe i harmonijne relacje w rodzinie. Dlaczego jeszcze warto przyznawać się do błędu przed własnymi dziećmi?
Budujesz zaufanie
Wbrew pozorom, proszenie dziecka o przebaczenie nie podważa władzy rodzicielskiej. Wręcz przeciwnie – pozwala budować i umacniać zaufanie między rodzicem a dzieckiem. To z kolei sprzyja tworzeniu zdrowych i pełnych miłości relacji, i to nie tylko w najbliższej rodzinie, ale także z innymi ludźmi.
Prośba o przebaczenie sprawia, że dorosły staje się w pewien sposób bezbronny, co pozwala dziecku spojrzeć na niego jak na człowieka z krwi i kości niedoskonałego, a przez to bliższego i bardziej dostępnego. Córce czy synowi łatwiej zwierzyć się takiemu rodzicowi ze swoich błędów i niepowodzeń.
Pokora, pokora i jeszcze raz...
Twoje dziecko tylko przez dobry przykład może nauczyć się prosić o przebaczenie. Ważne, by wiedziało, w jaki sposób oraz w jakich sytuacjach może lub powinno przeprosić. Twoje zachowanie może zdecydować o tym, czy w przyszłości będzie potrafiło zrobić to bez strachu i zawahania.
Dorosły, który przeprasza, uczy dzieci, że każdy – bez względu na wiek i poziom władzy – potrzebuje pokory. Syn czy córka uczą się doboru właściwych słów, a także orientacji w okolicznościach, które przeprosin wymagają. Poza tym, latorośl widzi, że proszenie o przebaczenie bliskich osób to coś normalnego.
Kładziesz akcent na Boże miłosierdzie
Warto, by dzieci widziały, że rodzice potrzebują łaski przebaczenia nie tylko od innych ludzi, ale też od samego... Boga. Kładzenie w rodzinie nacisku na przepraszanie pomaga dzieciom zrozumieć sens i wagę pojednania z Bogiem.
W jakich sytuacjach przepraszać?
Każda okazja, w której dochodzisz do wniosku, że zawiodłeś w kwestii wyrażania miłości, szacunku, życzliwości lub cierpliwości jest świetną okazją do poproszenia o wybaczenie. Oto kilka zdań, którymi możesz się zainspirować:
Przepraszam, że tak ostro się do ciebie odezwałem.
Przepraszam, że nie chciałem słuchać tego, co próbowałeś mi powiedzieć.
Przepraszam, że kiedy byłem z tobą, nie potrafiłem dać ci stu procent uwagi.
Przepraszam, że oskarżyłem cię nie mając wiedzy, co tak naprawdę się stało.
Pamiętaj, że prawdziwe przeprosiny polegają na przyznaniu się do błędu. Próba wyjaśnienia lub usprawiedliwienia swojego zachowania nie jest dobrym kierunkiem. Wartościowe przeprosiny wyrażają nie tylko żal, ale i informację o tym, co powinieneś był zrobić inaczej. Na koniec warto zadać dziecku pytanie: "wybaczysz mi?".
Prośba o wybaczenie jest też doskonałą okazją do rozmowy i wspólnego omówienia zaistniałej sytuacji. Oczywiście z uwzględnieniem wieku i poziomu dojrzałości latorośli.
