Karteczki z Jezusem. Naiwne? Dewocyjne? Nieprawda, tu jest głębszy poziom

Efekt przerósł moje najśmielsze oczekiwania. Chociaż na początku wydawało mi się, że jest to przejaw mojej ukrytej tęsknoty za kiczem, to jednak z czasem docierało do mnie, że to nie kiepski kicz, ale prostota słów dociera do serc ludzi wierzących.

Małe obrazki z religijnym hasłem umieszczałem na Facebooku i Twitterze i okazało się, że ludzie masowo na nie reagują. Tysiące polubień, komentarzy i podziękowań – to był znak, że jest tu coś więcej niż zwykły eksperyment społeczny.

Kolorowe grafiki z błogosławieństwem, cytatem z Biblii lub wyrazem miłości względem Jezusa masowo rozchodziły się wśród użytkowników Facebooka i Twittera. Zacząłem je nazywać „karteczkami z Jezusem”, ale dopiero po czasie zrozumiałem, na czym polega ich fenomen i głębszy sens.

Ktoś mógłby powiedzieć, że są one dowodem na to, że dewocja wkroczyła na nowy poziom. Jednakże to rozwiązanie byłoby naiwnie proste i krzywdzące dla wielu ludzi, którzy zaczęli autentycznie modlić się dzięki tym karteczkom.

W dawnych czasach wierni zbierali święte obrazki i przechowywali je w różnych miejscach. Moja babcia nie wychodziła z domu bez solidnego pliku obrazków rożnych świętych, którzy mieli ją chronić i przypominać o obecności Boga w jej życiu. Wspominała, że gdyby nie te papierowe wizerunki, życie byłoby naprawdę nieznośne.

W gruncie rzeczy praktyka ta wiązała się z dawnym zwyczajem praktykowanym przez Ojców Pustyni i świętych wszystkich wieków. Chodzi o tzw. „chodzenie w Bożej obecności”. Polega ono na regularnym wznoszeniu myśli ku Bogu i krótki aktach uwielbienia lub modlitwy.

Często wyznaczano sobie dla ułatwienia miejsca w klasztorze, gdzie człowiek przechodząc powinien oddać Bogu chwałę w formie aktu strzelistego. Taki dzień stawał się przepełniony Bogiem, a w człowieku wzrastała zapomniana dziś cnota „bogomyślności”.

Podobnie rzecz ma się z publikowanym w Internecie „karteczkami z Jezusem”. Nikt przecież nie zatrzymuje się na ich kolorowych tłach i pogrubionych czcionkach. Nie o to tu chodzi. Karteczki stały się przypomnieniem o zwracaniu myśli ku Bogu. Są wirtualnymi „przypomniaczami” o aktach strzelistych i nie raz skłaniają do podjęcia duchowego wysiłku i modlitwy.

Chociaż intencja autora była dużo mniej ambitna, nagle okazało się, że wielu ludzi unosi się na chwilę w kierunku nieba, bo ktoś udostępnił krótką modlitwę, obrazek z Jezusem lub zachętę do napisania swojej intencji w komentarzu. Bóg po raz kolejny posłużył się ubogim środkiem, aby trafiać do serc ludzi i w nich zamieszkać.

„Karteczki z Jezusem” można znaleźć na Facebooku w grupie „Kierownictwo duchowe” lub na Twitterze / Mateusz Szerszeń.