„Unikać jak zarazy”. Mocne słowa św. Hieronima o niektórych księżach

Zawsze mówił prosto z mostu, nie obawiając się o to, co ktoś o nim pomyśli. Najczęściej jego słowa ściągały na niego gniew innych księży.

Widać to wyraźnie w liście do prezbitera Nepocjana, który porzucił karierę wojskową dla powołania kapłańskiego. Św. Hieronim pisał w swojej korespondencji obszernie o obowiązkach kapłanów i surowo odnosił się do tych, którzy zabiegali o sławę i pieniądze.

Pod sztandarem Chrystusa nie należy szukać żadnych światowych zysków, bo mając więcej, niż kiedy po raz pierwszy stałeś się duchownym, usłyszysz ludzi mówiących, że to co masz, nie przyniesie ci korzyści, i wstyd cię ogarnie.

Zapraszaj ubogich i nieznajomych do swojego stołu, aby wraz z nimi Chrystus mógł w domu twym zagościć. Kapłana, który zajmuje się interesami, i który wznosi się z ubóstwa do bogactwa, i z małości do wysokiej pozycji, należy unikać jak zarazy.

Św. Hieronim ukochał ubogich, nie tylko jako odbiorców swojej posługi, ale jako wzory do naśladowania. Wierzył, że kapłana powinna cechować pokora, i że nie powinien zabiegać o dobra materialne.

Chwalebna jest dbałość biskupa o potrzeby ubogich, jednak wstydem jest dla kapłanów szukanie prywatnej fortuny.

Św. Hieronim wzywa kapłanów do odmowy przyjmowania dużych datków na własne potrzeby.

Nigdy nie zabiegajmy o prezenty i rzadko je przyjmujmy, gdy jesteśmy o to proszeni. Błogosławieństwem jest bowiem bardziej dawać niż otrzymywać... Należy unikać zarówno wystawności, jak i niestaranności, gdyż jedno podszyte jest próżnością, a drugie pychą.

Chodzenie bez lnianego szalika to jeszcze nic. Zaiste godny pochwały jest brak pieniędzy na jego zakup. Hańbą i absurdem jest chwalić się, że nie ma się w co nos wytrzeć, a jednocześnie posiadać pełną sakiewkę.

Św. Hieronim starał się przede wszystkim wyrazić w swoim liście, że duchowny powinien praktykować to, co sam głosi, będąc ubogim wśród ubogich, służąc im i nie szukając ziemskiej sławy.