Czyściec: oczyszczenie
Katechizm Kościoła katolickiego tak definiuje stan czyśćca: „Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba” (KKK 1030).
Konieczność oczyszczenia z niedoskonałej miłości sprawia, że dusza przechodzi w stan oczyszczenia, z którego kierunek jest tylko jeden – do nieba. Dusze czyśćcowe nie mogą sobie same pomóc. Jedyną możliwością skrócenia czasu ich cierpienia jest modlitwa żyjących oraz wstawiennictwo świętych i Matki Bożej. Ze swojej strony możemy ofiarować modlitwy i odpusty za zmarłych.
Wiara w czyściec a Pismo Święte
Kościół wywodzi naukę o czyśćcu z wiary w możliwość odpuszczenia grzechów po śmierci. Znajduje to swoje potwierdzenie w Piśmie Świętym. Jednym z fragmentów wyrażających tę wiarę w Starym Testamencie jest modlitwa Judy Machabeusza za żołnierzy, którzy zgrzeszyli wobec Prawa, posiadając przedmioty poświęcone obcym bóstwom (por. 2 Mch 12,40-44).
Drugi fragment to słowa Jezusa o grzechu przeciwko Duchowi Świętemu: „Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym" (por. Mt 12,31-32).
Modlitwy za dusze w czyśćcu:
