Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Mam ciepłe wspomnienie z wczesnodziewczęcych lat. Podczas zjazdów rodzinnych w dwuizbowej chatce moich dziadków po jakimś czasie rodzinnego spotkania samoistnie wytwarzał się damsko-męski podział. Kobiety rozmawiały w jednej izbie, w drugiej zaś początkowe męskie rozmowy szybko zamieniały się w poobiednie chrapanie.
Było to dla mnie bliskie spotkanie pokoleń. W mojej części – babcia, mama i ciocie, starsze i młodsze kuzynki. Każda z nas różna, na innym etapie życia, o odmiennym statusie majątkowym i wykształceniu. A jednak było w tym zlocie coś urokliwego. Tętniła w nim moc kobiecości. Czegoś, co – mimo różnic – silnie nas łączyło.
Choć podobne babskie zgromadzenia bywają źródłem inspiracji czerpanych od siebie wzajemnie, to dziś można odnieść wrażenie, że coraz rzadziej chcemy z tego swoistego skarbca doświadczeń korzystać. Widzę to szczególnie jako mama, która obraca się w środowisku innych mam.
W znacznej mierze to nie łańcuch pokoleń spajający babcie, matki i córki jest dla młodych mam siedliskiem zbierania informacji i macierzyńskich wskazówek, lecz fora internetowe czy media społecznościowe. To prawda, że aktualna wiedza się zmienia i na szczęście wiemy, że niektóre rzeczy możemy zrobić lepiej, zdrowiej, bezpieczniej niż nasze mamy czy babcie. Ale czy nie jest też tak, że tracimy jednocześnie coś bardzo cennego? Tak zwane ludowe mądrości to często także mądrości serca.
Jeśli przyjrzymy się Słowu Bożemu, dostrzeżemy w nim, że Bóg zaprojektował kobietę do relacji. Przecież Ewa została dana Adamowi jako towarzyszka, bo „niedobrze, żeby mężczyzna był sam”. Stworzona z żebra – kości tak bliskiej sercu, miejscu, gdzie rozkwitają wszelkie więzi. Bóg pokazuje w Biblii ponadto, jak znaczące są relacje damsko-damskie.
Rut tak bardzo ukochała Noemi, że nie opuściła matki swojego zmarłego męża do końca życia. Nieszczerość i zazdrość między siostrami Leą i Rachelą ciągnęły się za nimi latami. Kiedy Maryja dowiedziała się o ciąży swojej i Elżbiety, niemalże popędziła do przyjaciółki, aby dzielić radość błogosławieństwa. Do Jezusowego grobu niewiasty przyszły razem, by zapłakać i namaścić ciało.
Jako kobiety potrzebujemy innych kobiet, które będą naszym wsparciem i inspiracją. Kobiecy krąg czasem jest tylko miłą przestrzenią, w której możemy z kubkiem kawy swobodnie porozmawiać o babskich sprawach. Poprawić sobie nastrój, odnaleźć podobne zmagania serca i ulżyć sobie wzajemnie zrozumieniem. Rozkwitać w swojej obecności.
Jakiś czas temu uruchomiłam w naszej parafii biblijne spotkania dla mam. Stresu było sporo, ale udało się zorganizować pierwsze, na które przyszły trzy mamy. Widziałyśmy się pierwszy raz. Kilka dni później trafiłam do szpitala z zagrożoną ciążą – musiałam odwołać kolejne spotkanie. Ogrom słów wsparcia i modlitwy otrzymane od tych ledwie poznanych dziewczyn były dla mnie wzruszeniem i niezwykłą podporą w trudnym czasie.
Krąg kobiet bywa ogromną siłą. Nie tylko w codzienności czy pracy. Także na ścieżkach wiary. Warto rozejrzeć się, czy przy naszym kościele nie ma spotkań dla kobiet. Jeśli nie, to może trzeba podobne zorganizować? Takie inicjatywy mają w sobie ogromną siłę – moc kobiecości połączoną z Duchem Bożym. Z takiego połączenia musi wyjść coś absolutnie niesamowitego!
