Czy na wakacjach z małymi dziećmi można odpocząć?

Pamiętam, jak jeszcze przed ślubem, gdy spacerowaliśmy z moim przyszłym mężem nadmorską ścieżką, zdziwił mnie jeden wakacyjny widok. Mijała nas rodzina: rodzice, dwójka dzieci i babcia. Pomyślałam sobie wtedy, że to trochę dziwne – zabierać swoją mamę czy teściową na wakacje, w końcu taki wyjazd powinien być tylko dla nas.

Aż urodziły się moje dzieci i zrozumiałam, że „najlepszym” rodzicem jest się, zanim... ma się dzieci. Te potrafią naprawdę zmęczyć, choć przecież kochamy je nad życie. Co – oprócz zabrania kochanej babci – możemy zrobić, aby poprawić sobie obopólny komfort pobytu na wakacjach?

To nie musi być od razu apartament z basenami, animatorami, bawialnią i kręgielnią w jednym. Takie dobrodziejstwa mają swoją cenę. Ale warto pomyśleć o dziecięcym zadowoleniu w kontekście samego noclegu – tu najlepiej popytać innych rodziców na forach o polecane i niekoniecznie drogie miejscówki, na przykład z miłym placem zabaw w pobliżu. W takich miejscach łatwiej spotkać rówieśników. Wiadomo, że dziecięca fascynacja nowym miejscem i kolegami to także więcej spokoju dla rodziców.

Przed podróżą dobrze jest nagromadzić trochę rzeczy, którymi dzieci zajmą się w czasie drogi i podczas deszczowych wieczorów. Jakieś dawno schowane zabawki albo nowa planszówka? Trzeba też pomyśleć o tym, że w czasie wakacji więcej się przemieszczamy – może warto kupić osłony zaciemniające szyby, słuchawki wygłuszające dla niemowląt, pożyczyć dostawkę do wózka, nosidło albo poznać działanie miejskich hulajnóg?

Codzienność z dziećmi bywa nieprzewidywalna. Warto mieć to na uwadze, planując rzeczy, które są do eksploracji i obejrzenia na waszej wyjazdowej liście. Lepiej odwiedzić mniej miejsc, ale dać dzieciom czas na spontaniczną zabawę przy miejskiej fontannie, niż się spinać i pędzić dalej, by zaliczyć kolejne punkty programu. Czasem trzeba dać się poprowadzić dzieciom – ich przewodnictwo z pewnością nauczy uważności i beztroski.

Marzy mi się rodzinny wyjazd w góry. Podziwiam rodziców z takimi supermocami, którzy pakują maluchy na plecy i ruszają w trasę. Znam jednak i siebie, i swoje dzieci – wiem, że na taki wyjazd musimy dać sobie jeszcze czas. Dlatego nie robię nic na siłę. Ale wybierając miejsce wakacji, zawsze myślę o tym, żeby był w tym jakiś kompromis – by dorosłe oczy się nacieszyły i dzieci były zadowolone. Pomyśl o tym, co sprawi przyjemność i tobie, i twoim pociechom.

Na wielu płaszczyznach. Nie gotuj obiadu, który wymaga dwugodzinnego przygotowania. Dzieci jadły słodycze tylko w niedzielę? Nie zastanawiajcie się dwa razy nad lodami – to przecież smak wakacji! Zróbcie coś odwrotnie niż zwykle, niech domowe zasady na wyjeździe nie będą takie sztywne. Warto jednak zadbać o dobry sen dzieci, które muszą mieć czas na poukładanie wszystkich nowych bodźców w głowie i zebranie siły na kolejny nieznany dzień.

Miło jest czasem zrobić coś tylko dla siebie, prawda? Od czasu do czasu można przecież na wakacjach zamienić się opieką nad dziećmi. Godzina w SPA dla mamy, następnego dnia samotny wypad taty na rower. Wyjeżdżacie ze znajomymi? Podrzućcie im na trochę dzieci, a potem zabierzcie ich pociechy do siebie – z korzyścią i dla par, i dla dzieci, które na pewno ucieszą się swoim towarzystwem.

Wspólne, rodzinne wakacje – niezależnie, w jakim miejscu spędzone, zostają w nas na całe życie. Z perspektywy czasu dziecięce serca nie zapisują w pamięci szalonych atrakcji, ale poczucie radosnego i uważnego na siebie nawzajem czasu. Czasu sprawiającego, że nasze relacje stają się głębsze.

Jak szykowanie kanapek z kotletem na drogę. Słuchanie śpiewu taty na lotnisku, który w ten sposób próbował przekonać strażnika, aby przepuścili go przez odprawę, mimo że zapomniał dowodu. Wieczór wspomnień przy ognisku. Wszystkie te drobne wspólne chwile, które sprawiają, że wracamy z wakacji trochę inni, jeszcze bardziej bliżsi sobie. Zmęczeni nie sobą, ale co najwyżej zbyt długą podróżą.