Św. Anzelm: benedyktyn, biskup, doktor Kościoła (1033-1109). Urodził się w możnej rodzinie w miasteczku Aosta (Piemont). Mając 27 lat przyjął habit benedyktyński.
Stworzył dzieła teologiczne i filozoficzne, które utorowały drogę do syntezy scholastycznej. Stąd nazywany jest „ojcem scholastyki”. Przygotował podstawę do rozważań wzajemnego stosunku wiary i rozumu, które nie wykluczają się, ale uzupełniają. Według biskupa Anzelma wiara uprzedza rozum, a ten wyjaśnia jej tajemnice. W 1720 r. został ogłoszony doktorem Kościoła.
Jeden ze swoich wywodów rozpoczyna poniższą zachętą do kontemplacji Boga, a następnie żarliwą modlitwą.
Dalejże, nędzny człowieku, oderwij się na chwilę od swoich zajęć. Skryj się przed wrzawą własnych myśli. Uwolnij się na chwilę od uciążliwych obowiązków. Nie myśl o gnębiących cię niepokojach.
Przez chwilę poświęć się Bogu i w Nim odpocznij. „Wejdź do izdebki” swego ducha, usuń zeń wszystko prócz Boga i tego, co pomaga Go szukać, „zamknij drzwi” i szukaj Go. Teraz serce moje całe, teraz mów do Boga: „Oblicza Twojego szukam, Panie”.
A Ty, Panie, Boże mój, ucz już me serce, gdzie i jak może Ciebie szukać, gdzie i jak może Ciebie znaleźć” (Proslogion, I).
O Panie, który dajesz zrozumienie wiary, pozwól mi zrozumieć w stopniu, w jakim uznasz za korzystne dla mnie, że istniejesz, jak wierzymy. I że jesteś tym, w kogo wierzymy” (Proslogion, II)”.
Cytaty za stroną Szkoły Teologii ojców dominikanów.
