Stacja kolejowa, cmentarz, bramy i biblioteka – poznaj sekrety Watykanu! Zwiedzanie Bazyliki św. Piotra to obowiązkowy punkt każdej wycieczki do Rzymu. Ten imponujący gmach nigdy nie przestaje zadziwiać. Zaprojektowana przez Michała Anioła kopuła, prawie 300 potężnych, białych kolumn i 140 figur wieńczących gmach sprawiają, że nie da się obok niego przejść obojętnie. Ale Watykan to nie tylko bazylika. Przyjrzyjmy się kilku mniej znanym, lecz nie mniej ciekawym obiektom w najmniejszym państwie świata.
Stacja Watykan
Città del Vaticano to mała stacja kolejowa usytuowana na końcu watykańskiej linii kolejowej, w pobliżu dużej stacji Roma San Pietro, tyrreńskiej linii kolejowej i odgałęzienia Roma-Viterbo. Stacja była wykorzystywana tylko przy wyjątkowych okazjach, np. 11 kwietnia 1959 r. odjechał z niej pociąg wiozący doczesne szczątki Piusa X, które z woli papieża Jana XXIII zostały tymczasowo przewiezione do Wenecji, rodzinnego miasta zmarłego. 4 października 1962 r. Jan XIII wyruszył z tej stacji w pielgrzymkę do Loreto i Asyżu. Podróżował specjalnym prezydenckim pociągiem udostępnionym przez władze Włoch. Stacja ma 370 m długości i obejmuje dwa tory. Przy jednym z nich znajduje się częściowo zadaszony peron o szerokości 10 m.
Cmentarz Teutoński
Cimitero Teutonico mieści się między bazyliką św. Piotra a Aulą Pawła VI, przy granicy Watykanu, na terytorium Włoch, ale na mocy umowy o ekstraterytorialności podlega Stolicy Apostolskiej. Nekropolia ta uznawana jest zazwyczaj za jedyne miejsce pochówku w Watykanie. Zostały na niej pochowane osoby pochodzące z obszarów niemieckojęzycznych, takich jak Austria, Południowy Tyrol, niemiecka Szwajcaria, Liechtenstein, Luksemburg, a także niemieckojęzyczni Belgowie oraz Flamandowie i Holendrzy. W starożytności w tym miejscu znajdował się cyrk Nerona – miejsce męczeństwa wielu chrześcijan. Na Cmentarzu Teutońskim mogą być pochowani wyłącznie katolicy z urodzenia niemiecko- lub flamandzkojęzyczni, na stałe zamieszkali w Rzymie.
Urząd Dobroczynności Apostolskiej w Watykanie
Zadaniem Elemosineria Apostolica jest „niesienie pomocy ubogim w imieniu Ojca Świętego”, stąd też urząd podlega bezpośrednio jemu i jest swoistą „longa manus” papieża. Kieruje nim jałmużnik papieski (funkcję od 2013 pełni kard. Konrad Krajewski). Urząd, a szczególnie jedno z jego biur, tzw. Ufficio pergamene, znany jest szeroko z racji jeszcze innej funkcji – rozsyłania Papieskich Błogosławieństw na pergaminie. Można je uzyskać np. z okazji jubileuszu kapłaństwa, przyjęcia sakramentu chrztu, I Komunii św., bierzmowania czy zawarcia małżeństwa. Prośby o błogosławieństwo składa się na miejscu lub wysyła pocztą, a same błogosławieństwa zwykle są wysyłane. Fundusze z opłat za błogosławieństwa wraz z tzw. świętopietrzem przeznaczane są na pomoc potrzebującym zgłoszonym przez poszczególne diecezje, a także na bezpośrednią pomoc dla bezdomnych i ubogich w Rzymie. Do Urzędu Dobroczynności Watykańskiej można wejść bezpośrednio przez Bramę św. Anny od godz. 9:00 do 13:30 od poniedziałku do soboty.
Biblioteka Watykańska
Nie ulega wątpliwości, że Biblioteca Apostolica Vaticana to jedna z najważniejszych bibliotek świata. Założona w Pałacu Apostolskim w 1475 r. przez papieża Sykstusa IV i licząca tysiące rękopisów i starodruków, to prawdziwy raj dla uczonych. Ale odwiedzają ją nie tylko badacze z całego świata. Do zwiedzania udostępniono trzynaście działów, w których zgromadzono eksponaty archeologiczne, meble oraz dzieła od epoki etruskiej do XIX wieku. Obecnie Biblioteka ma w swoich zbiorach 80 000 rękopisów, 150 000 szkiców i rycin, 300 000 monet i medali, 160 000 fotografii i 1,5 miliona nowożytnych druków. Dokumentuje 2,5 tysiąca lat dziejów kultury, od literatury przez historię, medycynę, matematykę, teologię po filozofię.
Pięć bram
Granice Watykanu można przekroczyć w pięciu miejscach. Arco delle Campane, czyli Łuk dzwonów, nazwany tak z racji bliskości dzwonów bazyliki, mieści się na lewo od Bazyliki św. Piotra. To tędy co środę papież Franciszek przejeżdża w papamobile, udając się na audiencję na plac św. Piotra. Najpopularniejsze wejście do Watykanu to z pewnością Cancello di Sant’Anna – furtka św. Anny, zwana tak od nazwy pobliskiego kościoła. Otwarta od 5:45 do północy pozwala dojść m.in. do apteki i supermarketu (tylko z przepustką), do agencji fotograficznej „L’Osservatore Romano”, w której można kupić zdjęcia z audiencji generalnej i zdjęcia z papieżem, a także do Tajnego Archiwum i Biblioteki Watykańskiej. Kolejne przejście, Perugino, znajduje się w pobliżu Domu św. Marty. Zazwyczaj tutaj wracając z podróży apostolskich, Franciszek przekracza granicę Watykanu. Bramy strzegą żandarmi i można przez nią przejść lub przejechać wyłącznie z przepustką. Dalej, przy Piazza Sant’Uffizio, znajduje się brama zwana Piotrową lub Św. Oficjum (Petriano lub del Sant’Uffizio). Otwarto ją w 1971, żeby umożliwić dostęp do Auli Pawła VI. Strzegą jej dwaj żołnierze z Gwardii Szwajcarskiej, a przy przejściu trzeba okazać zaproszenie na audiencję lub przepustkę prasową. I wreszcie Portone di Bronzo, czyli Brama Spiżowa, być może najsłynniejsza watykańska brama, położna w kolumnadzie po prawej stronie placu św. Piotra. Jest dostępna tylko dla dostojników, pracowników Kurii Rzymskiej oraz osób posiadających przepustki do Pałacu Apostolskiego, w którym na trzecim piętrze mieszkał papież (Franciszek mieszka w Domu św. Marty), a na drugim – watykański sekretarza stanu.
Czytaj także:
Poznajcie mężczyznę, który trzyma klucze do Watykanu!
Czytaj także:
Magdalena Wolińska-Riedi: W Watykanie czuję się jak w domu. To jedna, wielka rodzina
Czytaj także:
Quiz: 11 rzeczy o Watykanie, o których mało kto wie