4 lutego br. w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie zostało złożone positio sługi Bożego, kapłana archidiecezji poznańskiej, ks. Aleksandra Woźnego. Positio to obszerny dokument będący podstawą do stwierdzenia przez Ojca Świętego heroicznej praktyki cnót chrześcijańskich w życiu kandydata na ołtarze. Proces beatyfikacyjny ks. Woźnego na szczeblu diecezjalnym zakończył się w 2015 r. Obecnie trwa etap rzymski, a o łaskach otrzymywanych za wstawiennictwem sługi Bożego można informować Kurię Metropolitalną w Poznaniu.
Czytaj także:
Zgoda Watykanu na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego ks. Romana Kotlarza
Więzień obozów i prześladowany przez UB
Ks. Aleksander Woźny urodził się w 1910 r. w Uzarzewie k/Poznania. Był więźniem obozów koncentracyjnych w Buchenwaldzie i w Dachau, po wojnie prześladowany za gorliwość duszpasterską przez Urząd Bezpieczeństwa PRL. W latach 1945-1983 był proboszczem poznańskiej parafii pw. św. Jana Kantego i budowniczym nowego kościoła.
Ks. Woźny, jako krajowy duszpasterz kobiet, współpracował z kardynałami Stefanem Wyszyńskim i Karolem Wojtyłą. Szczególnie znana i ceniona była jego posługa w konfesjonale, był inicjatorem działań duszpasterskich w duchu odnowy soborowej.
Zmarł w 1983 r. w Poznaniu. W 2016 r. przeniesiono doczesne szczątki sługi Bożego do kościoła pw. św. Jana Kantego.
Positio (pozycja), czyli udokumentowane całe życie i działalność ks. Aleksandra Woźnego oraz zeznania świadków na temat jego świętości, uwzględniający heroiczność praktykowanych przez niego cnót, liczy 520 stronic.
Co się dzieje z positio
Positio sprawy nowej, a tak jest zaliczany proces beatyfikacyjny Sługi Bożego ks. Aleksandra Woźnego, nie wymaga uprzedniego osądu konsultorów historyków i poddawane jest wprost badaniu promotora wiary i 8 konsultorom teologom (razem tworzą Kongres Szczególny).
Po przestudiowaniu Positio w aspekcie teologicznym, a nie historyczno-naukowym przesyłają promotorowi wiary swoje opinie na piśmie celem przejścia do owocnej dyskusji na kongresie teologów. Na przedstawione pytania merytoryczne o cnoty konsultorzy odpowiadają według formuł: affirmative (pozytywne), negative (negatywne), suspensie (zawieszone). Do swoich wniosków dołączają szczegółowe uzasadnienie, czyli motywację swojego stanowiska.
Ostateczny rezultat dyskusji z opiniami konsultorów i uwagami promotora wiary jest przedstawiany w relacji opracowywanej przez tegoż prałata teologa. Jeżeli sprawa uzyskała głosy suspensywne, to promotor wiary referuje stan tej sprawy na kongresie zwyczajnym. Kongres zwyczajny decyduje o dalszej procedurze lub zażąda odpowiednich wyjaśnień.
W wypadku, gdy liczba głosów pozytywnych nie osiągnęła wymaganej liczby 2/3, kongres zwyczajny decyduje o odłożeniu sprawy i informuje o tej decyzji papieża. Jeżeli 2/3 teologów głosujących odpowiedziało odnośnie do meritum, tj. heroiczności cnót Sługi Bożego, to sprawa zostaje przedłożona pod osąd zebrania kardynałów i biskupów członków kongregacji.
Wówczas prefekt kongregacji mianuje jednego z członków tegoż zebrania tzw. ponensem sprawy. Kardynałowie i biskupi, członkowie kongregacji łącznie z sekretarzem, który ma prawo głosu, na zebraniu zwyczajnym wysłuchują relacji ponensa sprawy i wyrażają swoje merytoryczne opinie. Na zebraniu jest obecny także promotor wiary, jednak występuje on jako ekspert i nie ma prawa głosowania. Po głosowaniu na zebraniu kardynałów i biskupów członków kongregacji sekretarz przygotowuje pisemną relację dla papieża. Tylko on ma wyłączne prawo aprobaty heroiczności cnót Sługi Bożego.
W wypadku pozytywnego stosunku papieża jest przygotowywany dekret o heroiczności cnót (decretum de heroicitate virtutum). Jego przygotowanie należy do obowiązków sekretarza kongregacji. Dekret jest następnie publikowany w obecności papieża. Od tego momentu kandydatowi na ołtarze będzie przysługiwać tytuł „Czcigodny Sługa Boży”. Do beatyfikacji pozostaje jeszcze przeprowadzenie dowodów na temat cudu.
Ks. Wojciech Mueller/ks
Czytaj także:
Konsylium lekarskie potwierdziło cud za wstawiennictwem kard. Wyszyńskiego