Zostawił po sobie dziedzictwo. Jest jak azymut. Trzeba go tylko mądrze czytać. 21 grudnia 2015 roku, podczas odprawiania mszy świętej roratniej w kaplicy U Pana Boga za Piecem w kościele oo. dominikanów w Poznaniu, zasłabł znany i kochany duszpasterz młodzieży i artystów – o. Jan Góra OP.
Nagle odszedł od ołtarza. Na Sanctus. W tym dniu wypadło czytanie z jego ukochanej „Pieśni nad Pieśniami”. Przypadek, a raczej Bóg sprawił, że podczas mszy wybrzmiał fragment „Ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos!”.
Pomimo szybkiej reanimacji ojciec zmarł o godzinie 19.33. Pierwszą reakcją był szok i płacz. Kolejną jednak – ogromne zdumienie. Bo dokładnie te słowa Jaś Góra wybrał kiedyś na obrazek prymicyjny… Święcenia kapłańskie przyjął 8 czerwca 1974 roku. Czy istnieje bardziej symboliczna, bardziej mistyczna i przejmująca śmierć dla księdza?
Minęły 3 lata. Jego dzieło życia prowadzi Duch Święty i dobrzy chrześcijanie. Niosą tę radość i brzemię w kolejne dekady. Ojciec Góra miał wielu przyjaciół, fantastyczne duchowe dzieci (rozsiane po całym świecie), wiernych druhów i… zagorzałych oponentów.
Był przede wszystkim wizjonerem, a to najtrudniejszy w obcowaniu gatunek artysty. Posiadał charyzmę, liczne talenty, pasję i to coś, co przyciągało ludzi lekko jakby zagubionych, wątpiących i poszukujących sensu. W chaotycznym świecie, pełnym podróbek wiary, mądrości i dobra.
Zastanawiam się, jak odnalazłby się dzisiaj w czasach mocnej krytyki Kościoła i księży, nazywanych stereotypowo „klerem”. Był wspaniałym księdzem. Wymagającym od siebie. Wiernym słowu. Wzorem kapłana, który w absolutnym centrum stawia Eucharystię. Bo wie, po co przyjął te święcenia i Komu służy, wbrew rachubom „tego świata”. Był odważny.
Jego piękny grób znajduje się na Lednicy. Jeśli ktoś zacznie tracić odwagę do bycia autentycznym chrześcijaninem, znajdzie tam siły. W ciszy, na modlitwie. Nie wiem, czy ojciec Jan Góra OP kiedykolwiek trafi na ołtarze. Musiałby zacząć chyba robić cuda, najlepiej spektakularne. Jego wady i braki były siłą, na której – ufnie – dawał Bogu budować… W pokorze. Oficjalne uznanie nie jest mu raczej potrzebne.
Zostawił po sobie dziedzictwo i tęsknotę do życia za jednością. W Bogu! Jest jak azymut. Trzeba go tylko mądrze czytać.
Oto 10 mądrych cytatów o. Jana Góry OP:
Cytaty zapamiętali i/lub wybrali: Ola Olmińska (wychowanka i lekarka ojca Góry), Maciek Syka (wychowanek i pasjonat stylu Ojca, podobnie jak cała rodzina Syków z Bydgoszczy – rodzice i bracia), Anna Hejman, Julia Chałasiak – obie ze wspólnoty Lednica 2000.
Westchnijmy za duszę ojca Jana Góry OP. Za rozwój jego dzieł, nadzieję i entuzjazm wiary.
Read more:
2 lata po śmierci o. Jana Góry. Pan Bóg zabrał żołnierza z pierwszej linii „frontu”.