Biskup roześmiał się i odparł, że niestety takie są prawa w Kościele, że nie może dopuścić małego Giuseppe do stołu Pańskiego. Po czym dodał: „Jak kiedyś zostaniesz papieżem, będziesz mógł to zmienić”. I wyprorokował.Jest jednym ze świętych papieży XX w., to jemu zawdzięczamy m.in. zachętę do praktykowania częstej komunii św. oraz dopuszczenie do niej dzieci. A wszystko zaczęło się od pewnej rozmowy z biskupem jego rodzinnej diecezji.
Czytaj także:
Św. Jan Vianney. Historia o prostym księdzu, który rozpalił wiarą wszystkich parafian
„Jak zostaniesz papieżem…”
Przed wyborem na biskupa Rzymu Pius X nazywał się Giuseppe Melchiore Sarto, a pochodził z ubogiej rodziny z regionu Veneto (okolice Wenecji). Jego ojciec był podobno Polakiem, jednak nie ma co do tego pewności. Za to ze spokojem serca możemy uznać, że rodzina była pobożna, bo już kilkuletni Giuseppe drążył rodzicom dziurę w brzuchu, że on też chce przyjmować Ciało Pańskie. Ci wysłali go ze sprawą do proboszcza, a ten odesłał chłopca do biskupa.
Kiedy Giuseppe wyłuszczył całą kwestię (zapewne spotkali się podczas wizytacji w parafii), hierarcha odparł: „A co ty, dziecko, wiesz na temat Ciała Pańskiego?”. Na to rezolutny chłopiec odparł: „To jest Chrystus. Ksiądz biskup wie coś więcej?”.
Na szczęście purpurat okazał się mieć dystans do swojej purpury oraz odzianej w nią osoby i zamiast zbesztać rozmówcę, roześmiał się i odparł, że niestety, takie są prawa w Kościele, że nie może dopuścić Giuseppe do stołu Pańskiego. Po czym dodał: „Jak kiedyś zostaniesz papieżem, będziesz mógł to zmienić”.
I wyprorokował.
Boży sługa
Giuseppe wstąpił do seminarium diecezjalnego i w 1858 r. przyjął święcenia, korzystając z dyspensy, gdyż był na to jeszcze za młody (brakowało mu kilku miesięcy do kanonicznego wieku). Mimo że pochodził z ubogiej rodziny, jego miłość do wiernych i wypływająca z niej gorliwa posługa, a także talent administracyjny sprawiły, że po nieco ponad dwudziestu latach pracy w parafiach został kierownikiem duchowym w seminarium oraz kanclerzem diecezji.
Po dziewięciu latach, w 1884 r. otrzymał sakrę biskupią i został ordynariuszem Mantui. Nie był przeciętnym biskupem, skoro po kolejnych dziewięciu latach otrzymał kapelusz kardynalski i został patriarchą Wenecji. Kiedy w 1903 r. zmarł Leon XIII, kard. Giuseppe Sarto został wybrany na papieża.
Czytaj także:
Św. Roch: troskliwy pielgrzym, któremu życie uratował pies [Wszyscy Świetni]
Pobożny reformator
Przyjął imię, które po łacinie oznacza „pobożny”. Postawił sobie za cel pontyfikatu odnowienie Kościoła, zresztą o tym mówi motto pontyfikatu, jakie wybrał: Restaurare omnia in Christo – „Odnowić wszystko w Chrystusie”. Odnowa ta miała dwa wyraźne kierunki: reformę liturgii oraz dowartościowanie roli świeckich.
Już dwa lata po wyborze na Stolicę Piotrową Pius X przywrócił praktykę codziennej komunii św. O jej powrót starała się już św. Katarzyna ze Sieny (XIV w.!), jednak pojawiające się w Kościele nurty albo zbytnio akcentujące ludzką grzeszność, albo wręcz przeciwnie – traktujące Ciało Pańskie jako dar, który każdemu się należy bez względu na stan jego sumienia, sprawiły, że powstał chaos, co do tego, czy i kiedy można komunikować codziennie.
Pius X przeciął te dylematy w 1905 r. dekretem Sacra Tridentina Synodus, do którego warto sięgnąć, by po pierwsze zobaczyć jakie było nauczanie Kościoła na temat codziennej komunii św., co daje taka praktyka i wreszcie jakie są jej warunki.
Ponadto zreformował brewiarz, liturgię i kalendarz kościelny. Rozpoczął też przygotowania do publikacji Kodeksu prawa kościelnego (wyszedł w 1917 r.). Dokonał reformy kurii rzymskiej oraz wielki nacisk położył na rozwój Akcji Katolickiej.
Jest to stowarzyszenie wiernych świeckich, którzy mają aktywnie włączać się w życie społeczne i polityczne, by w te sfery wnosić wartości chrześcijańskie. Pius X widział, że w świecie jest coraz więcej sfer, z których Kościół instytucjonalny zostaje wyłączony, i tylko działalność wiernych świeckich może sprawić, że wciąż będą tam obecne i szanowane takie postawy, jak poszanowanie dla życia ludzkiego, dostrzeżenie wartości małżeństwa czy wolność sumienia.
W jego działalności jest też wątek dla współczesnych dyskusyjny. Chodzi o przysięgę antymodernistyczną i wszystkie wypowiedzi, w których Pius X krytykował nurty myśli, które uznał za rozmywające doktrynę przez zbytnie dostosowanie jej do ówczesnych nurtów filozoficznych. Tego dotyczyła encyklika Pacendi Dominici Gregis. Część z potępionych na tej podstawie książek i poglądów potem została uznana za wartościowe i posłużyła jako inspiracja przy pracach II soboru watykańskiego.
Marzenie z dzieciństwa
A co z wczesną Komunią św.? Pius X nie zrezygnował ze swojego marzenia z dzieciństwa. W 1910 r. wydany został dekret, na mocy którego do stołu Pańskiego mogą przystępować już kilkuletnie dzieci. Wystarczy, że rozumieją, Kogo spożywają.
Pius X zmarł w 1914 r., niewiele po wybuchu I wojny światowej. Ofiarował swoje życie w intencji jej jak najszybszego zakończenia.
Czytaj także:
Pochodzi z Indii, mieszka w Dubaju i propaguje kult św. Maksymiliana: ufać Niepokalanej bez limitu