Hrabstwo Mayo znajduje się na północno-zachodnim wybrzeżu Irlandii. Jedna z parafii tego pięknego, zielonego regionu była zlokalizowana w Knock. Obecnie w miejscowości tej znajduje się sanktuarium Matki Bożej z Knock, jako że tu właśnie nocą 21 sierpnia 1879 roku objawiła się Maryja.
Tego wieczora padał ulewny deszcz. Wyglądając przez okno, gospodyni proboszcza Mary McLoughlin ujrzała tajemnicze światło oświetlające kamienny mur. Pomimo strug deszczu światło było wyraźne. Co więcej, oświetlało trzy postaci stojące pod murem. Mary pomyślała, że przywieziono figury świętych mające zastąpić rzeźby zniszczone rok wcześniej przez burzę. Nieco przestraszona, pomimo ulewy Mary pobiegła do domu przyjaciółki Margaret Byrne.
Spędziwszy w domu Margaret mniej więcej pół godziny, Mary oraz siostra przyjaciółki, także Mary, ruszyły w stronę kościoła. Tam obu kobietom ukazał się niesamowity widok: były przekonane, że widzą Matkę Bożą, św. Józefa i św. Jana. Po lewej stronie tego ostatniego znajdował się ołtarz, na którym leżał baranek. Za ołtarzem znajdował się krzyż, a po obu jego bokach adorujące anioły. Mary Byrne szybko pobiegła do domu, by opowiedzieć o wszystkim swojej rodzinie.
Wieść o niezwykłym zdarzeniu rozeszła się w mgnieniu oka i na miejscu zgromadziło się 15 osób w wieku od 6 do 75 lat. Odmawiano różaniec. Choć wszyscy zebrani byli przemoczeni do suchej nitki, ani jedna kropla deszczu nie spadła na wizję, która była przed ich oczami.
Według świadków Matka Boża stała wyprostowana, z oczami zwróconymi ku niebu. Ubrana była w obszerną białą szatę, której fałdy miękko spływały ku ziemi. Na głowie miała dużą złotą koronę.
W odróżnieniu od objawień Matki Bożej z Lourdes, La Salette czy Fatimy, w których to miejscach Piękna Pani przemówiła do widzących ją, w Knock Maryja nie powiedziała nic, ani jednego słowa. Wszyscy obecni podczas objawienia widzieli Matkę Bożą, jednak zgodnie oświadczyli, że była to milcząca obecność.
Następnego dnia grupa chłopów udała się do miejscowego proboszcza i opowiedziała mu, co zaszło. Kapłan skontaktował się z biskupem Tuam. Ordynariusz powołał komisję, która miała za zadanie przeprowadzić wywiady ze świadkami widzenia. Hierarchia kościelna była bardzo ostrożna co do autentyczności wydarzenia. Dopuszczano nawet możliwość mistyfikacji, której miał się dopuścić w celu ośmieszenia katolików miejscowy konstabl policji, protestant.
Ludzie nie podzielali sceptycyzmu władz kościelnych, a ruch pielgrzymkowy do Knock rozpoczął się w 1880 roku. Już dwa lata później sam arcybiskup John Joseph Lynch z Toronto odwiedził to miejsce, przyznając, że doświadczył uzdrowienia za przyczyną Matki Bożej z Knock. Jego słowa potwierdzały autentyczność objawienia.
Większość naocznych świadków opuściła później Knock, jednak Mary Byrne, matka sześciorga dzieci, pozostała jego mieszkanką przez całe życie. Kiedy w 1936 roku ponownie przeprowadzono z nią wywiad dotyczący wydarzeń sprzed lat, w wieku 86 lat dokładnie powtórzyła swoje słowa z 1879 roku.
Objawienie się w Knock Matki Bożej, św. Józefa i św. Jana zmieniło nie do poznania tę spokojną wioskę. Stała się ona miejscem pielgrzymek tysięcy wiernych, pragnących uczcić objawienie i prosić na jego miejscu o uzdrowienie.
W 1976 roku zbudowano w Knock nowy kościół, pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Irlandii. Świątynia może pomieścić jednorazowo ponad 2 000 wiernych. Jednak obecnie powstała potrzeba jej powiększenia, gdyż do Knock przybywa corocznie ponad pół milina pielgrzymów.
Badania objawienia podjęte na życzenie ordynariusza miejsca oraz irlandzkiego episkopatu doprowadziły do formalnego uznania objawień. Przypieczętowaniem ich autentyczności były słowa św. papieża Jana Pawła II: przebywając w 1979 roku w Irlandii, nazwał pobyt w Knock głównym celem swojej wizyty duszpasterskiej na Zielonej Wyspie. Również papież Franciszek odwiedził sanktuarium – miało to miejsce podczas wizyty apostolskiej w Irlandii związanej ze Światowym Spotkaniem Rodzin. Pielgrzymka odbyła się w sierpniu 2018 r.
Matko Boża z Knock, módl się za nami!
