Bądź czujny – ktoś z twoich najbliższych (lub nawet ty) może ukrywać depresję… Albo nawet nie wie, że jest chory.
Są takie osoby, które żyją z depresją ukrytą/maskowaną – starają się ukryć chorobę przed innymi (czasami również przed samymi sobą), ale bywa także, że o niej nie wiedzą.
Przyczyną tego stanu rzeczy jest brak wiedzy na temat choroby, panujące uprzedzenia oraz złożoność jej symptomów.
Oto 7 symptomów, dzięki którym możemy rozpoznać depresję ukrytą:
1Osoba chora na depresję, nawet jeśli na chorą nie wygląda, czuje się nieustannie zmęczona
Istnieje przekonanie, że chorzy na depresję to ludzie, którzy nie wychodzą ze swojego pokoju, nie dbają o siebie i są ciągle smutni. Jednak oznaki depresji mogą u każdego chorego wyglądać inaczej. Wielu chorych na zewnątrz wydaje się okazem zdrowia psychicznego, a w środku czuje wypalenie.
Czytaj także:
Bez mapy, bez perspektyw. Duchowa wędrówka z depresją
Nieustanne zmęczenie to rzeczywiście jedna z najpowszechniejszych oznak depresji. Bez lekarskiej diagnozy chory często nie domyśla się, skąd bierze się ta słabość. Najczęściej upatruje przyczyn w nadmiarze pracy, rzekomym lenistwie lub „złym dniu”. W takiej sytuacji najważniejsza jest dobra diagnoza.
2Osoba z depresją łatwo się irytuje
Chociaż według powszechnie panującej opinii chory na depresję to osoba apatyczna, naburmuszona, wyciszona ponad miarę, to należy pamiętać, że tacy chorzy bardzo łatwo się irytują – przecież, pomimo braku energii, muszą dawać sobie radę z problemami codzienności.
3Chory na depresję wydaje się obojętnym na uczucia okazywane mu przez innych
Chory z depresją nie zawsze czuje się smutny, często po prostu niczego nie czuje lub też czuje się zimny, zobojętniały, „otumaniony”, dlatego nie reaguje na czułe gesty i słowa innych.
4Osoba z depresją może zarzucić wykonywanie zajęć, które dawniej sprawiały jej radość
Ponieważ choroba niszczy zarówno energię ciała, jak i ducha, i drastycznie obniża zdolność do odczuwania satysfakcji, osoby z depresją tracą zainteresowanie czynnościami, które wcześniej wykonywały z wielką przyjemnością. Jeśli to zachowanie nie ma żadnej innej racjonalnej przyczyny, najprawdopodobniejszym motywem takiej reakcji jest depresja.
5Chory może mieć szkodliwe dla niego nawyki żywieniowe
Zmiana nawyków żywieniowych może stanowić uboczny efekt zaniedbywania własnego życia lub próby radzenia sobie z chorobą: nadmierne jedzenie może być formą rekompensaty emocjonalnej, natomiast brak apetytu – oznaką skrajnej apatii. Pamiętajmy: złe nawyki żywieniowe to nie tylko brak samodyscypliny!
6Chory na depresję często czuje się pod presją
Chory na depresję nie dysponuje siłami człowieka zdrowego. Jeśli wymagamy od niego więcej, niż jest w stanie zrobić, możemy wywołać jedynie pogorszenie jego stanu zdrowia czy samopoczucia. Chory może poczuć się sfrustrowany, zmieszany, zawstydzony czy wręcz zraniony. Dlatego cierpliwość to prawdziwie złoty środek w kontaktach z chorymi na depresję.
7Chory na depresję może odczuwać duże wahania nastroju
W depresji występują częste wahania nastrojów, a chory balansuje między „dobrymi” a „złymi” dniami pozornie bez przyczyny. Należy pamiętać, że czas „górek” nie oznacza zdrowia ani wyleczenia – to jedno ze stadiów choroby, analogiczne do „dołków”. W obu stanach choremu potrzebna jest specjalistyczna pomoc medyczna.
Co robić, jeśli podobne objawy zauważam u siebie?
Nie przestrasz się, jeśli u siebie lub u najbliższych odkrywasz tego typu oznaki – we współczesnym społeczeństwie depresja jest chorobą bardzo powszechną i można ją wyleczyć.
Jednak nie lecz się na własną rękę – poszukaj specjalisty, który zapewni sukces w leczeniu. Udaj się do psychologa, by lepiej zrozumieć naturę zaburzeń. Być może ten skieruje cię do psychiatry, jeśli uzna, że w danym przypadku wskazane byłoby leczenie farmakologiczne. Nie upadaj na duchu! Twoja determinacja, mimo braku energii, jest kluczowa w zwycięskiej walce z depresją.
