Media i szkolne podręczniki wykreowały nieomal mityczny obraz okrutnie zamordowanego przed ponad 70 laty rotmistrza. Człowiekowi, który zorganizował ruch oporu i brawurową ucieczkę z Auschwitz nie sposób zresztą odmówić heroizmu. Aby jednak dopełnić ten wizerunek legendarnego konspiratora, wspomnieć warto również o kilku bardzo ludzkich, a niekoniecznie szerzej znanych epizodach z życia rotmistrza.
Marię Ostrowską, swoją przyszłą żonę, młody Witek Pilecki poznał jako nauczycielkę z sąsiadującej z jego rodzinnym majątkiem szkoły w Krupie. By wkupić się w jej łaski, zaoferował Marii pomoc w przygotowaniu dekoracji do szkolnego przedstawienia. Jako nadzwyczajny słuchacz Wydziału Sztuk Pięknych na wileńskim Uniwersytecie im. Stefana Batorego, Witek z najwyższą przyjemnością wsparł piękną panią pedagog swoim talentem malarskim.
Czytaj także:
Czy Powstanie Warszawskie skończyło się 2 października?
Droga do jej serca nie była jednak usłana różami. O względy Marii zabiegał również pewien niezwykle zdeterminowany lotnik z pobliskiego garnizonu w Lidzie. Aby wyeliminować absztyfikanta, Witek, już wówczas kreatywny w zakresie dywersji, zlecił jednemu z kolegów… kradzież roweru swojego konkurenta, skutecznie ucinając jego kontakty z wybranką serca. Sam zaś Pilecki, pomny losu nieszczęsnego lotnika, odwiedzał Marię… konno. Zasłynął przy tym wrzucanymi jej przez okno, w pełnym kłusie, narzeczami kwiatów, czym potwierdzał, że stereotyp „ułańskiej fantazji” nie wziął się znikąd. Taneczne wieczorki u gospodarzy Marii dopełniły dzieła. Piękna nauczycielka z Krupy wkrótce stała się panią Pilecką.
