Paolo Di Canio, choć budzi wiele kontrowersji, zapisał się mocno na kartach historii sportu ze względu na zachowanie fair play. Nie wszyscy jednak byli z tego powodu zadowoleni. Jednym z najsłynniejszych zachowań fair play w historii piłki nożnej był gest włoskiego zawodnika Paolo Di Canio w meczu angielskiej ligi Everton-West Ham United. Choć zachowanie piłkarza miało miejsce w grudniu 2000 roku, do dziś jest często przywoływane przez sympatyków futbolu.
Co takiego wyjątkowego zrobił Paolo Di Canio? Niby nic wielkiego. Po prostu widząc, że bramkarz drużyny przeciwnej doznał poważnej kontuzji, zawodnik (pomimo dogodnej sytuacji do zdobycia gola) złapał piłkę w ręce i postanowił przerwać akcję swojej drużyny West Ham United. Uznał, że nie godzi się strzelać bramki w takich okolicznościach.
O co tyle zamieszania? Czy nie był to typowy ludzki odruch? Nie do końca. Aby dobrze zrozumieć wagę tego gestu, należy krótko scharakteryzować, czym są mecze piłkarskie w Anglii. Presja jest olbrzymia: kibice zawsze wymagają od swoich drużyn pełnego zaangażowania, właściciele domagają się dobrych wyników, a prasa bezwzględnie ocenia każdą piłkarską wpadkę. Dlatego mecze w Anglii to prawdziwa walka, w której nie zawsze liczy się gra „fair”.
Jak nietrudno zgadnąć, gest Paolo Di Canio nie został od razu doceniony – zwłaszcza przez trenera i kolegów z drużyny. Warto też pamiętać, że wynik tamtego meczu był wówczas remisowy i sytuacja mogła dać zwycięstwo klubowi włoskiego napastnika.
Tak słynne zdarzenie wspomina ówczesny trener West Ham United, Harry Redknapp w swojej autobiografii*.
Pierwszy do szatni wpadł Pearce.
Niech się do mnie nie zbliża – warknął. – Zabiję go, zabiję go!
Sam nie byłem w lepszym humorze.
Co ty zrobiłeś? – tak chyba brzmiały moje pierwsze słowa wypowiedziane do Paola.Potem przyszedł czas na rozmowę telewizyjną.
Fantastyczny gest fair play – zagaił reporter.
Tak – skłamałem. – Tak, to naprawdę było świetne. Wspaniale jest oglądać takie rzeczy. O to chodzi w sporcie.Tymczasem kilku wściekłych kolegów otoczyło Paola w szatni. Zarzucali mu, że mógł wygrać nam mecz i gdzieś mieli gest fair play. Di Canio jednak się nie przejmował.
Paolo Di Canio jest postacią kontrowersyjną, która w życiu popełniła wiele błędów – sportowych, społecznych i politycznych. Wielu swoich życiowych wyborów zapewne żałował. Ale nigdy tego, że w pewien grudniowy wieczór złapał piłkę w ręce, widząc kontuzję zawodnika przeciwnej drużyny.
Czego uczy nas ta historia? Po pierwsze, chcąc być uczciwym i sprawiedliwym, możemy mieć czasem sporo przykrości i kłopotów (tak jak Di Canio miał problemy z kolegami z drużyny, my możemy mieć problemy z kolegami z pracy lub szkoły). Jednak, prędzej czy później, gesty fair play zostają docenione.
* Korzystałem z książki: „Harry Redknapp. Autobiografia. Zawsze pod kontrolą”, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2014