Wielki Tydzień poprzedzający Wielkanoc to dla chrześcijan wyjątkowy okres liturgiczny. Triduum paschalne Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa zaczyna się w Wielki Czwartek mszą Wieczerzy Pańskiej, a kończy wraz z Wigilią Paschalną.
Czwartek, 13 kwietnia 2017
Wieczorna msza upamiętnia ostatnią wieczerzę Jezusa z apostołami, podczas której ustanowił sakrament Eucharystii i kapłaństwa.
W trakcie wieczerzy Jezus umył nogi swoim uczniom. Klęknął przed każdym z dwunastu, dając tym świadectwo swojego oddania. W wielu kościołach ma miejsce obrzęd obmycia stóp wiernym przez kapłanów, dla podkreślenia służebnego charakteru kapłaństwa.
Poranna msza z poświęceniem krzyżma gromadzi przy ołtarzu w katedrze obok biskupa wszystkich księży diecezji. Podczas tej liturgii święci się oleje używane do sprawowania sakramentów. Wtedy też dzwony biją po raz ostatni w Wielkim Tygodniu i zamilkną aż do Wigilii Paschalnej. Ta cisza dzwonów zapowiada mękę i śmierć Chrystusa.
Wielki Piątek, 14 kwietnia 2017
Chrystus umiera na krzyżu. Wspominamy Mękę Pańską, uczestniczymy w drodze krzyżowej. Tego dnia obowiązuje ścisły post. Nie sprawuje się Eucharystii, a podczas wieczornej liturgii Męki Pańskiej rozdzielana komunia święta pochodzi z mszy dnia poprzedniego. Najświętszy Sakrament przenoszony jest do kaplicy lub wydzielonego miejsca, zwanego Bożym Grobem.
Wielka Sobota, 15 kwietnia 2017
To dzień ciszy, skupienia i adoracji Chrystusa złożonego w grobie. Wieczorem rozpoczyna się Wigilia Paschalna. Celebrujemy przejście od ciemności do światła, zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią. Dlatego pali się świeca paschalna, a jej płomień zostaje przekazany wiernym. Chrześcijanie odnawiają swoje przyrzeczenia chrzcielne. Na znak Zmartwychwstania biją dzwony.
Czytaj także:
Wielkanoc 2017 roku