Malarz to ktoś, kto maluje, pisarz to ktoś, kto pisze, a lekarz to ktoś, kto leczy. Idąc dalej tym tokiem rozumowania można by powiedzieć, że ewangelizator to ktoś, kto ewangelizuje. Jednak czy rzeczywiście jest to takie proste?
Najpierw trzeba doświadczyć spotkania z Jezusem
Czy ktoś, kto ewangelizuje, jest naprawdę ewangelizatorem? Aby nieść Chrystusa innym osobom, konieczne jest przede wszystkim, aby doświadczyć Go wpierw samemu, ponieważ nikt nie jest w stanie dać innym tego, czego sam nie posiada, podobnie jak nikt nie jest w stanie kochać tego, czego i kogo sam nie zna.
Umiejętność bycia autentycznym ewangelizatorem nie bierze się znikąd, tak od razu, lecz rodzi się stopniowo na przestrzeni czasu. Dokonuje się to dzięki stałemu, codziennemu praktykowaniu postawy otwartości na Jego nauczanie, tak jak to miało miejsce w przypadku pierwszych uczniów.
Zdolność bycia autentycznym ewangelizatorem dojrzewa w nas niczym owoc dzięki pozostawaniu przez nas w bardzo bliskiej relacji z Chrystusem, dzięki pozostawaniu i umacnianiu z Nim naszej przyjaźni. Owa bliska i oparta na przyjaźni relacja z Chrystusem znajduje swe konkretne odzwierciedlenie w dziełach dokonywanych przez ewangelizatorów.
W związku z tym warto, abyś i Ty, drogi Czytelniku, zadał sobie pytanie: „Czy ja również mogę być prawdziwym ewangelizatorem? A jeśli tak, to w jaki sposób mogę nim zostać? Jak mogę dawać światu moje osobiste świadectwo tego, kim jestem i w co wierzę?”.
Zacznij od budowania i systematycznego pielęgnowania, dzień po dniu, bliskiej i opartej na solidnych podstawach relacji z Twoim Mistrzem, następnie wejrzyj w głąb samego siebie i zastanów się, czy wszystkie 7 z opisanych niżej cech prawdziwego ewangelizatora znajdują odzwierciedlenie w Twoim własnym życiu. Jeśli tak, to jesteś na dobrej drodze do tego, aby stać się prawdziwym ewangelizatorem.
A oto cechy wyróżniające prawdziwego ewangelizatora:
Teraz, kiedy już, punkt po punkcie, zapoznałeś się z siedmioma cechami wyróżniającymi prawdziwego ewangelizatora, warto, abyś podjął wobec Boga jakieś konkretne zobowiązanie. Ponieważ takie zobowiązanie prędzej czy później rodzi zawsze dobre owoce. Zastanów się, jak mogłoby ono brzmieć.
Może: „Będę wytrwale pracował nad przezwyciężeniem u siebie określonej słabości lub nad poprawieniem określonej wady”, „Będę bardziej wytrwały w podjętym przeze mnie apostolacie”, „Będę co niedzielę chodził na mszę świętą, przeżywając ją w głębokim, szczerym skupieniu”, „Będę codziennie modlił się przez pół godziny, rano lub po południu”?
Możliwości jest oczywiście wiele i każdy powinien podejść do tego indywidualnie, mając wszak przede wszystkim na uwadze, że życie chrześcijanina jest nieustanną pracą i że ten, kto nie czyni postępów we własnym życiu duchowym, ten tak naprawdę cofa się, ponieważ życie jest w ciągłym ruchu, a my, chcąc nie chcąc, kroczymy przez nie, poruszając się niejako pod prąd.
Rozpocznij teraz swoją wielką wyprawę przez życie i nie przestawaj iść naprzód wraz z Twoim najlepszym towarzyszem drogi – Chrystusem. Pamiętaj przy tym, aby w drodze pomagać Twoim braciom, dając im Twoim życiem przykład życia przepełnionego radością, życia przeżywanego w sposób spójny, konsekwentny i uporządkowany, wstawiając się w Twych osobistych modlitwach do Boga za tych, którzy są nie dość silni w wierze oraz pozwalając, aby Jezus, towarzysząc Ci dzień po dniu w Twej wędrówce, odmienił Twoje życie.
Autor: H. Edgar - jest duchownym przynależącym do Zgromadzenia Księży Legionistów Chrystusa. Studiuje filozofię na Ateneo Pontificio Regina Apostolorum di Roma. Lubi pisać, dzielić się wiarą i angażować w ewangelizację prowadzoną za pomocą cyfrowych środków masowego przekazu. Jest odpowiedzialny za zapewnienie wsparcia technicznego portalowi lcblog.catholic.net.